Στη νότια Ιταλία αλλά και τη Σύρο του προηγούμενου αιώνα μας ταξιδεύει η Αλέκα Ζωγράφου μέσα από το μυθιστόρημα “Η Κυρά των Αγγέλων”, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη.
Aς μιλήσουμε για την Κυρά των Αγγέλων. Πώς γεννήθηκε στο μυαλό σας;
Η Ιταλία είναι για μένα μια χώρα πολύ αγαπημένη. Έχω την χαρά να γνωρίζω πολύ καλά την γλώσσα και δεν άργησα να “τρυπώσω” στην ιστορία της, την κουλτούρα και φυσικά τα ήθη και τα έθιμα που την χαρακτηρίζουν. Όταν ανακάλυψα την “accabadora”, την γυναίκα του γλυκού θανάτου που ζούσε και δρούσε στην Σαρδηνία, πραγματικά έγινε η σκέψη μου για να γεννηθεί “Η κυρά των αγγέλων”. Με έρευνα και πολλή όρεξη βούτηξα στα νότια του χάρτη και ξετρύπωσα γεγονότα, σημεία, πρόσωπα και όχι μόνο στην Νάπολη και την γραμμή του Αμάλφι. Δεν ήταν εύκολο, αλλά ήταν στόχος, μεράκι και πείσμα, έτσι δεν άργησα να ενώσω και με λουκέτα -όπως χαρακτηριστικά έχουν σχολιάσει- να κλειδώσω στην ιστορία την δική μας πανέμορφη Σύρο. Οι ζωές των ηρώων με τα ιστορικά γεγονότα θα έλεγα ότι γίνονται ομόκεντροι κύκλοι και η περιπέτεια… ξεκινά.
Θυμάστε την πρώτη σας σκέψη, ιδέα ή εικόνα που πλάσατε πριν ξεκινήσετε τη συγγραφή του νέου μυθιστορήματός σας;
Φυσικά έγινε η εικόνα που κουβαλούσα μαζί μου για 11 μήνες και δεν ήταν άλλη από την Γκράτσια. Το όνομά της σημαίνει “χάρη”, ας πούμε ότι μαζί με την ηρωίδα μου πήραμε τις αποφάσεις για ποιες χάρες θα γίνονταν και ποιες θα χάνονταν…
Ξεκινήσατε από την παιδική λογοτεχνία, αλλά τώρα ασχολείστε και με τη λογοτεχνία ενηλίκων. Τι σας ώθησε σε αυτή τη μετάβαση;
Ξεκίνησα και συνεχίζω με την παιδική λογοτεχνία, ας πούμε ότι τα μυθιστορήματα και η ενασχόλησή μου με αυτό το είδος λογοτεχνίας, ήταν μια “γλυκιά τιμωρία” για να μου γίνει μάθημα και να μην λέω την φράση: “Μπα, εγώ… ποτέ”.
Πώς θα περιγράφατε το συγγραφικό σας ταξίδι μέχρι τώρα;
Όπως ακριβώς το αναφέρετε. Ταξίδι. Μέχρι στιγμής και εύχομαι και στη συνέχεια, δεν έχω πέσει σε βράχια, δεν με βρήκαν φουρτούνες και όλα πήγαν… πρίμα… μα ακόμα έχω πολύ δρόμο μπροστά μου για να φτάσω στον προορισμό μου. Αυτό συνεπάγεται δουλειά, σκληρή αναμέτρηση με τον εαυτό μου και αυστηρή κριτική.
Σκέφτεστε ήδη τον επόμενο σταθμό;
Έχω ήδη ξεκινήσει! Μπορεί να μοιάζει λίγο περίεργο, αλλά ναι, η ιστορία έχει ήδη μπει στο καλούπι της και εγώ έχω αρχίσει να την σμιλεύω.
