Πρόκειται για ένα εικονογραφημένο βιβλίο με τέσσερα παραμύθια.
«Οι νεράιδες του σκοταδιού»: Ο συγγραφέας προσπαθεί να εξηγήσει τη χρησιμότητα της νύχτας, ώστε τα παιδιά να μην φοβούνται το σκοτάδι.
«Ο Φώτης και η νεράιδα του δάσους»: Ένα παραμύθι με χιούμορ για ένα παιδάκι, που είχε αδυναμία στις σοκολάτες
«Το “σοφό” προβατάκι»: Εδώ το ζητούμενο είναι η κατανόηση της φύσης. Οι λύκοι δεν είναι κακοί, απλά η φύση τους οδηγεί να έχουν αυτή τη συμπεριφορά.
«Οι χρυσές μηλιές»: Σε αυτό το παραμύθι ο περιβολάρης δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, αφού αντί να περιποιείται το περιβόλι το παραμελεί, λόγω της απληστίας του για τα χρυσά μήλα!
Ο συγγραφέας αναφέρει: «Απ’ όταν γεννήθηκαν οι κόρες μου θέλησα να τους πω πράγματα που είχα στο μυαλό μου. Ο καλύτερος τρόπος για να πεις τις σκέψεις σου στα παιδιά είναι τα παραμύθια. Έτσι λοιπόν έγινα ο Παραμυθατζής τους. Αυτός δηλαδή που πριν κοιμηθούν τους έλεγε παραμύθια (δικά μου παραμύθια). Σ’ εκείνες έμοιαζαν να τους αρέσουν και σκέφτηκα γιατί να μην μάθουν αυτές τις ιστορίες και άλλα παιδιά;»
