Μια site-specific παράσταση, ένα μικρό ποίημα, σε διάλογο με το έργο του Κολτές και του Μπέκετ, αφιερωμένο σε όλους τους αόρατους του κόσμου… Σε έναν τόπο όπου όλοι είμαστε μόνοι, ένας άνθρωπος διεκδικεί, διασχίζοντας ένα κατώφλι, να μοιραστεί για λίγο την μοναξιά του με την μοναξιά των άλλων. Να μετατρέψει την διαδικασία της άσκοπης περιπλάνησης σε μορφή κοινής ελευθερίας.
Σε αυτό τον σύγχρονο κόσμο που έχεις την αίσθηση όλο και περισσότερο ότι ακροβατείς στο περιθώριο της κοινωνίας, το μόνο που είναι σίγουρο ότι συμβαίνει είναι αυτό που υποστηρίζει ο Zygmunt Bauman: παρατηρείς τους ανθρώπους που είναι “έξω” από την κοινωνία και λες δε θα γίνω σαν κι αυτούς, θα έχω λογαριασμό στην τράπεζα, κινητό, ΑΜΚΑ, ΑΦΜ και τα λοιπά και τα λοιπά. Αυτό που φοβάσαι είναι μη γίνεις ένας από αυτούς τους άλλους, τους αόρατους απ’ το σύστημα. Πείθεις τον εαυτό σου ότι δεν είσαι ένας από αυτούς. Θέλεις να πιστεύεις ότι είσαι ορατός. Πόσο αλήθεια είναι αυτό;
Συντελεστές
- Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Ελένη Μποζά
- Δραματουργία παράστασης: Ελένη Μποζά, Κωνσταντίνος Τσονόπουλος
- Ερμηνεύει: Κωνσταντίνος Τσονόπουλος
Πληροφορίες
