Βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Οι αγώνες, η επινοητικότητα και το κουράγιο του ελληνικού λαού δεν έχουν τέλος στο νεότευκτο και εύθραυστο Βασίλειο, όπου η επαρχία μαστίζεται από τη ληστεία και την ανέχεια, η πολιτική διαφθορά είναι αχαλίνωτη.
Η έξωση του Όθωνα και η ενθρόνιση του Γεωργίου Α΄ το 1863 δεν αλλάζει την κατάσταση, τα μεγαλόπνοα δημόσια έργα του Τρικούπη δεν εκτιμώνται, και ανήλικα παιδιά πουλιούνται για λούστροι στις πόλεις.
Το όνειρο της Μεγάλης Ιδέας ελκύει τους απογοητευμένους, η πτώχευση του 1893 και ο καταστρεπτικός πόλεμος του 1897 επιδεινώνουν τα προβλήματα και προκαλούν την εξωτερική μετανάστευση.
