Μάρτιος του 1953.
Το περιοδικό Life έκανε ένα αφιέρωμα στον γιατρό Albert-André Nast.
Η διαφορά με τους υπόλοιπους συναδέλφους του ήταν ότι ο Nast ήταν τυφλός.
Δεν χρησιμοποίησε ποτέ του στηθοσκόπιο, παρά μόνο ακουμπούσε το αφτί του και ακροαζόταν το κάθε ασθενή πέφτοντας πάντα μέσα στις διαγνώσεις του.
Το 1931 και ενώ εξασκούσε το επάγγελμα του γιατρού για δέκα χρόνια, ένα ατύχημα του στέρησε το φως.
Αμέσως αποτραβήχτηκε και κλείστηκε στον εαυτό του.
Ένας παλιός ασθενής του χρειάστηκε θεραπεία. Απευθύνθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη στον μοναδικό γιατρό που ήξερε και εμπιστευόταν.
Ήταν η στιγμή που ο Nast κατάλαβε ότι μπορούσε να κάνει διαγνώσεις χωρίς να βλέπει και δίχως τη βοήθεια του στηθοσκόπιου.
Τα «μάτια» του ήταν οι συνεργάτες του, που τον καθοδηγούσαν σε κάθε περιστατικό. Μαζί είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν μια μέθοδο αξιόπιστη για τους τοκετούς. Ήταν τόσο επιτυχημένη, που οι εγκυμονούσες ξεχνούσαν ή δεν ελάμβαναν ποτέ υπόψιν τους ότι ο γιατρός δεν έβλεπε.
Ο Albert-André Nast βοήθησε στον ερχομό 4.000 βρεφών. Τον αποκαλούσαν ο «μεγαλόκαρδος γιατρός».
