Η Ψωρίαση είναι μία αυτοάνοση χρόνια φλεγμονώδης νόσος του δέρματος, που προκαλεί
ερυθρές κνησμώδεις πλάκες, που συχνά καλύπτονται με λευκά ή ασημί λέπια.
Η 29η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα Ψωρίασης» το 2004. H λέξη ψωρίαση προέρχεται από την ελληνική λέξη ΨΩΡΟΣ, που σημαίνει ΛΕΠΙ.
Επηρεάζει εξίσου άνδρες και γυναίκες. Η ηλικία αιχμής έναρξης είναι 35 – 50 ετών.
Το 10% έως 30% με Ψωρίαση θα μεταπέσουν σε Ψωριασική Αρθρίτιδα, ενώ στο 70% η Αρθρίτιδα ακολουθεί την εμφάνιση της Ψωρίασης.
Η Δερματική Ψωρίαση μπορεί να προηγείται αρκετά έτη (έως και 35), (ΜΟ : 7 έτη). Στο 15% τα δύο νοσήματα εκδηλώνονται στο ίδιο έτος, ενώ στο 10% η αρθρίτιδα προηγείται της ψωρίασης, η οποία εμφανίζεται συνήθως στα επόμενα δύο έτη.
Περίπου διακόσιες πενήντα χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα πάσχουν από ψωρίαση.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι ψωρίασης:
Ψωρίαση κατά πλάκας
Ψωρίαση νυχιών (ονυχολυσία)
Ανάστροφη ψωρίαση
Φλυκταινώδης ψωρίαση
Ερυθροδερμική ψωρίαση
Ο λιγότερο κοινός τύπος ψωρίασης, μπορεί να καλύψει ολόκληρο το σώμα με ένα απολεπιστικό εξάνθημα που μπορεί να προκαλέσει κνησμό. Η σταγονοειδής ψωρίαση απαντάται σε ποσοστό μικρότερο του 10% των περιπτώσεων.
Διάγνωση
Αξιολογείται η έκταση, ο αριθμός, η μορφολογία και η ανατομική θέση των βλαβών. Απαιτείται λήψη καλού ιστορικού προκειμένου να διαγνωστούν πιθανές συννοσηρότητες, ενώ σε αμφίβολες περιπτώσεις η διάγνωση επιβεβαιώνεται με βιοψία δέρματος.
Θεραπεία
Η επιλογή της θεραπευτικής προσέγγισης εξαρτάται από την κλινική μορφή της νόσου, τη βαρύτητα αυτής, την έκταση του σώματος που έχει προσβληθεί, την επίδραση στην ποιότητα ζωής του ασθενούς, τις πιθανές συννοσηρότητες που υπάρχουν και τα συγχορηγούμενα
φάρμακα:
Τοπική αγωγή με ειδικά σκευάσματα, εφαρμογή, δηλαδή, τοπικών κρεμών και αλοιφών.
Συστηματική θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή. Κυρίως χορηγούνται μεθοτρεξάτη, κυκλοσπορίνη. Απαιτείται τακτική παρακολούθηση του ασθενή και συχνός εργαστηριακός έλεγχος.
Θεραπεία με βιολογικούς παράγοντες
Η χορήγησή τους προτιμάται στις σοβαρές μορφές της ψωρίασης, όταν οι κλασικές θεραπείες δεν έχουν αποτέλεσμα. Αποτελούν στοχευμένη θεραπεία και αποτελεσματική.
Συμπερασματικά
Ως χρόνιο νόσημα συνιστάται τακτική ιατρική παρακολούθηση προκειμένου η νόσος να μπει και να παραμείνει σε ύφεση.
Προοπτικές
•Σχεδιασμός και ανάπτυξη πιο επιλεκτικών στόχων
•Αναζήτηση ιδανικών φαρμάκων
•Εξατομικευμένη θεραπεία.
