Εκφυλιστική πάθηση vs Αυτοάνοσο νόσημα
Η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η οστεοαρθρίτιδα είναι οι δύο πιο κοινοί τύποι αρθρίτιδας.
Πρόκειται για παθήσεις που σταδιακά καταστρέφουν τις αρθρώσεις και επηρεάζουν τη λειτουργία τους. Διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους. Είναι επίσης δυνατόν να συνυπάρχουν στο ίδιο άτομο.
1) Η οστεοαρθρίτιδα περιλαμβάνει τη διάβρωση του χόνδρου που καλύπτει τα οστά στις αρθρώσεις.
Στη Ρευματοειδή Αρθρίτιδα προσβάλλεται η αρθρική μεμβράνη (Αρθρικός Υμένας) που προστατεύει και λιπαίνει τις αρθρώσεις, προκαλείται φλεγμονή, προκαλώντας πόνο και πρήξιμο. Αν η νόσος δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα ,καταλήγει σε διάβρωση του
χόνδρου.
2) Η Ρευματοειδής Αρθρίτιδα τείνει να επηρεάζει τις μεσαίες αρθρώσεις των δακτύλων. Η Οστεοαρθρίτιδα πλήττει πιο συχνά τις αρθρώσεις στα άκρα των δακτύλων και στη βάση του αντίχειρα.
3) Στην Ρευματοειδή αρθρίτιδα οι ίδιες αρθρώσεις συνήθως επηρεάζονται και στις δύο πλευρές του σώματος. Αυτή η συμμετρία δεν εμφανίζεται στην Οστεοαρθρίτιδα.
4) Και οι δύο παθήσεις προκαλούν πρωινή δυσκαμψία. Στην Οστεοαρθρίτιδα συνήθως διαρκεί λιγότερο από 20 λεπτά. Στη Ρευματοειδή Αρθρίτιδα διαρκεί περίπου 45 λεπτά, αφού το άτομο σηκωθεί από το κρεβάτι.
Στατιστικά
Στην Ελλάδα πάνω από 800.000 το χρόνο θα νοσήσουν από οστεοαρθρίτιδα. Η πάθηση προσβάλλει συχνότερα τις γυναίκες και κυρίως μετά την ηλικία των 65 ετών ενώ μέχρι
την ηλικία των 55 ετών προσβάλλει συχνότερα τους άνδρες. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα προσβάλλει συνήθως άτομα ηλικίας 35-55 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και
σε άτομα οποιασδήποτε ηλικίας, ακόμη και σε παιδιά.
Αίτια
Η οστεοαρθρίτιδα προκαλείται κυρίως λόγω γήρανσης αλλά και ως συνέπεια τραυματισμών, ταλαιπωρημένων αρθρώσεων και οικογενειακού ιστορικού. Σε ό,τι αφορά τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, από αιτιολογικής πλευράς φαίνεται ότι πολλοί παράγοντες, όπως γενετικοί,
περιβαλλοντικοί, ορμονικοί και ανοσολογικοί, εμπλέκονται στην αιτιοπαθογένεια της νόσου.
Διάγνωση
Η διάγνωση της Οστεοαρθρίτιδας γίνεται με εξετάσεις απεικόνισης, συμπεριλαμβανομένων των ακτινογραφιών και των μαγνητικών τομογραφιών, οι οποίες αναζητούν προοδευτικές βλάβες και φθορά στις αρθρώσεις, ενώ οι εξετάσεις αίματος γίνονται για να αποκλειστεί η
πιθανότητα ρευματοειδούς αρθρίτιδας.
Όσον αφορά την Ρευματοειδή Αρθρίτιδα δεν υπάρχει συγκεκριμένη διαγνωστική εξέταση , όταν η νόσος βρίσκεται στα πρώιμα στάδια. Ο γιατρός καταλήγει σε διάγνωση αξιολογώντας τα συμπτώματα του ασθενούς, την κλινική εξέταση και όλα τα αποτελέσματα των
ακτινολογικών και των αιματολογικών εξετάσεων.
Θεραπεία
Ο στόχος της θεραπείας τόσο για την ρευματοειδή αρθρίτιδα όσο και για την οστεοαρθρίτιδα- είναι η μείωση του πόνου, η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και η διακοπή περαιτέρω βλάβης των αρθρώσεων.
Συμπερασματικά
Οι νέες θεραπείες που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία 30 χρόνια, στοχεύουν στη μείωση της φλεγμονής, στη θεραπεία του πόνου, στην πρόληψη της βλάβης των αρθρώσεων και στην επιβράδυνση στην πρόοδο της νόσου.
Με τις προϋποθέσεις της έγκαιρης διάγνωσης και της πρώιμης θεραπευτικής παρέμβασης μπορεί να επιτευχθεί ύφεση στα συμπτώματα και των δύο ασθενειών και να εξασφαλιστεί μια καλύτερη ποιότητα ζωής στους ασθενείς.
