Η κατάθλιψη του καλοκαιριού

Έχουμε μιλήσει αρκετά για την εποχική κατάθλιψη του χειμώνα, υπάρχει όμως και η εποχική κατάθλιψη που χτυπάει την πόρτα μας το καλοκαίρι.

Ενώ η χειμερινή εποχική κατάθλιψη μας κάνει να θέλουμε να πέσουμε σε χειμέρια νάρκη, το καλοκαίρι η εποχική κατάθλιψη ενδέχεται να συνδεθεί με αϋπνία, απώλεια βάρους και μειωμένη όρεξη για φαγητό. Τον χειμώνα η έκθεσή μας στον ήλιο δεν είναι συχνά αρκετή και μπορεί να έχουμε έλλειψη βιταμίνης D που επηρεάζει τη διάθεσή μας. Ωστόσο, το καλοκαίρι που η έκθεσή μας στον ήλιο είναι πολύ μεγαλύτερη, μπορεί να επηρεάσει τον ύπνο μας.

Ο καιρός επηρεάζει τη διάθεσή μας. Το καλοκαίρι, η αφόρητη ζέστη αλλά και η υγρασία μπορεί να προκαλέσουν συνεχείς εναλλαγές στη διάθεση. Επιπλέον, η μέρα μεγαλώνει και το βιολογικό μας ρολόι ίσως να μην μπορεί εύκολα να προσαρμοστεί. Αυτό προκαλεί μειωμένα επίπεδα ενέργειας, πεσμένη διάθεση κ.α. Ακόμη, ένας παράγοντας που είναι πιθανό να συμβάλλει σε άσχημη διάθεση και αρνητικά συναισθήματα που μας κατακλύζουν, είναι το άγχος που προκύπτει από τις αλλαγές στην καθημερινότητά μας που φέρνει μαζί του το καλοκαίρι. Για παράδειγμα, η χαμηλή αυτοπεποίθηση, η ανασφάλεια αναφορικά με το σώμα μας και η τάση να το κρύβουμε, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες μπορεί να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα, δεδομένου ότι η έκθεση του σώματος είναι συχνότερη.

Τι μπορούμε να κάνουμε

Αν νιώθουμε ότι η ενέργειά μας έχει μειωθεί πολύ, έχουμε διαταραχές ύπνου, διαρκές άγχος, μειωμένη όρεξη και γενικά αν δυσκολευόμαστε να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα και να προσαρμοστούμε στις αλλαγές της, προτεραιότητα μας πρέπει να είναι να απευθυνθούμε σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας για να πάρουμε βοήθεια.

Ο καλός και επαρκής ύπνος, η άσκηση και η σωστή διατροφή συμβάλλουν στο να ανακτήσουμε τη χαμένη μας ενέργεια και να νιώσουμε καλύτερα. Η υπερβολική έκθεση στον ήλιο πρέπει να αποφεύγεται και τα μέτρα αντηλιακής προστασίας είναι απαραίτητα. Τέλος, είναι σημαντικό να μιλάμε και να εξωτερικεύουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα και τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε. Να μοιραζόμαστε ό,τι νιώθουμε με πρόσωπα που εμπιστευόμαστε και ξέρουμε ότι είναι εκεί για μας. Για να μας ακούσουν και να μας συμπαρασταθούν. Αντίστοιχα, όταν βλέπουμε κάποιο πρόσωπο του περιβάλλοντός μας να κλείνεται στον εαυτό του, να απομονώνεται και να περνά μια δύσκολη φάση στη ζωή του, πρέπει να είμαστε υποστηρικτικοί.