Ο σκηνοθέτης Μιχάλης Κοιλάκος μαζί με τους συνεργάτες του επιχειρούν μία νέα αναμέτρηση με τις προκλητικές και ιδιοφυείς ιστορίες του Γιάννη Κεντρωτά, αυτή του Γιοσίρου Γιαμαγκούσι, που θα δούμε για δεύτερη χρονιά στο Θέατρo Olvio. Παράλληλα, όμως, ετοιμάζουν την επανάληψη του “Τόρνου”, που έγινε μεγάλη επιτυχία, αλλά και μια σειρά από παιδικές παραστάσεις.
Ποιος είναι ο Γιοσίρου Γιαμαγκούσι και τι κάνει σε ένα χωριό της Ελλάδας;
Το “Γιοσίρου Γιαμαγκούσι” είναι μια σκοτεινή ανελέητη σάτιρα για τον εγκλωβισμό στον μικρόκοσμο του νεοέλληνα. Αυτό το έργο κάνει μια βουτιά στα κατάβαθα της πρόσφατης Ιστορίας και των πληγών που κουβαλάει. Ο Γιοσίρου Γιαμαγκούσι είναι ένας ευαίσθητος γίγαντας που, μετά από τον θάνατο της μητέρας του, καταφθάνει στη Λακκοσπηλιά, ένα απομονωμένο χωριό της ελληνικής επαρχίας, για να βρει τον Ιάπωνα πατέρα του. Ο Γιοσίρου ψάχνει να ανακαλύψει την αλήθεια για το παρελθόν του.
Ποιο είναι το κεντρικό θέμα του έργου και τι σε κινητοποίησε να το ανεβάσεις;
Αυτό το έργο μιλάει για το ζωτικό ψεύδος. Το Ιψενικό ζωτικό ψεύδος, εννοώντας εκείνη την καθησυχαστική ιστορία που λέμε στους εαυτούς μας,προκειμένου να κρύψουμε μια πιο οδυνηρή αλήθεια, την οποία δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να διαχειριστούμε, ή και μερικές φορές αγνοούμε. Το έργο αφορά στη συγκάλυψη μιας ανεπιθύμητης πραγματικότητας με ένα ωραίο ψέμα. Με μια ιστορία. Κάθε ζωτικό ψεύδος απαιτεί ιστορίες συγκάλυψης που αποκρύπτουν την απλή άλλα οδυνηρή αλήθεια. Αυτό που μου αρέσει στον Κεντρωτά είναι ότι καταπιάνεται με δύσκολα θέματα (ταμπού) και τους αλλάζει τα φώτα.
Αυτή η Λακκοσπηλιά πόσο μοιάζει με τη σημερινή Ελλάδα και γιατί;
Η Λακκοσπηλιά είναι ένας τόπος γεμάτος λάσπη, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και χρησιμοποιείται ως χωματερή από τους κατοίκους των γύρω περιοχών. Μια κλειστή, συντηρητική κοινωνία που αναδύει όλη την δυσώδη μυρωδιά της σύγχρονης Ελλάδας. Την πατριαρχία, την απομόνωση, τις αντιφάσεις της, τις κοινωνικές ανισότητες.
Υπάρχει ένας ήρωας που δεν ξέρουμε αν είναι άντρας ή γυναίκα. Υπάρχει κάποιος συμβολισμός πίσω από αυτό;
Ο συγγραφέας αναφέρεται ξεκάθαρα σε μια γυναίκα που της δόθηκε ανδρικό όνομα, στη Μηνά. Η αμφισημία αυτή, από γραφής, στην ταυτότητα του χαρακτήρα, μας ώθησε να την ερμηνεύσει ένας άνδρας ηθοποιός. Θέλαμε να δώσουμε μια νέα διάσταση στην ταυτότητα και τις σχέσεις. Οι προκαταλήψεις συχνά θολώνουν την κατανόηση της ανθρώπινης ύπαρξης, και αυτή η επιλογή μας μάς άνοιξε νέους δρόμους σε μια ούτως ή άλλως εκκεντρική μαύρη κωμωδία.
Σε ποιο είδος θα κατέτασσες αυτό το έργο;
Ο Κεντρωτάς το ονομάζει μαύρη κωμωδία. Και η αλήθεια είναι ότι ταιριάζει. Άλλα το “Γιοσίρου Γιαμαγκούσι” ξεκινά ως αστυνομικό θρίλερ, περνά σε κωμωδία, δράμα, μαγικό ρεαλισμό, σουρεαλισμό και σε σημεία ακουμπάει και την αρχαία τραγωδία. Ό,τι και να γίνεται όμως δεν χάνει ποτέ την ευφυΐα και το χιούμορ του, για αυτό και εμείς εφεύραμε τον όρο “εκκεντρική μαύρη κωμωδία”.
Τι γεννά τη μοναξιά και τη βία στο έργο; Υπάρχει διέξοδος;
Η απάντηση είναι η αποδοχή. Οι ήρωες του έργου δεν μπορούν να αποδεχτούν τη μοίρα τους, άλλα δεν κάνουν και τίποτα για να την αλλάξουν, να εξιλεωθούν. Κρατάνε το μιαρό μυστικό που τους βαραίνει με κάθε κόστος. Δημιουργούν ψέματα για να μπορέσουν να αντέξουν την ιστορία τους, άλλα το βάρος της τους καταπλακώνει. Τους βουλιάζει στη λάσπη. Η διέξοδος είναι η αποδοχή. Του εαυτού μας και μετά των άλλων. Είναι μια καθημερινή, συνεχής πάλη. Άλλα είναι το μόνο κλειδί για να μπορέσουμε πραγματικά να συνδεθούμε.
Έχεις ανεβάσει και τον “Τόρνο” του Γιάννη Κεντρωτά. Τι σε ελκύει στον συγγραφέα αυτόν;
Ο Γιάννης είναι το alter ego μου. Από την πρώτη στιγμή που διάβασα τον “Τόρνο” έπαθα πλάκα. Συνδέθηκα. Κατάλαβα γιατί μιλάει. Θεωρώ ότι είναι ό,τι πιο νέο, ζωντανό και γνήσιο στο θέατρο αυτή τη στιγμή. Τα έργα του θεωρώ ότι λάμπουν «εκτυφλωτικά» μέσα στον σύγχρονο συρφετό κοινοτυπίας, ευκολιών και αναμασημάτων. Συμβαίνει τώρα και σε καλεί να το ανακαλύψεις.
Η εταιρεία σας ετοιμάζει κι άλλα έργα. Τι να περιμένουμε;
Φέτος το καλοκαίρι ιδρύσαμε με την ηθοποιό και σύντροφο Τάνια Παλαιολόγου, την 451F Performing Arts για να στεγάσουμε όλες τις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες. Ο τίτλος της εταιρείας παραπέμπει στο μυθιστόρημα του Ρέι Μπράντμπερι “Fahrenheit 451″, που είναι η θερμοκρασία αυτανάφλεξης του χαρτιού.
Εγκαινιάζουμε την ίδρυση της 451F με μία τριλογία Κεντρωτά. Tο “Γιοσίρου Γιαμαγκούση” θα παιχτεί για δεύτερη χρονιά στο OLVIO, τον “Τόρνο” που θα παιχτεί για τρίτη χρονιά στο ίδιο θέατρο και τέλος το νέο έργο του Κεντρωτά, το “Πιγκάλ”, που θα ξεκινήσει μετά τα Χριστούγεννα. Παράλληλα, για τους μικρούς φίλους θα συμπράξουμε με τη Μουσική Βιβλιοθήκη Λίλιαν Βουδούρη, του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, με τη διασκευή για παιδιά της “Φάρμας των Ζώων”. Και τέλος ξεκινάμε παραστάσεις με μία ακόμα παιδική παράσταση για την κλιματική δικαιοσύνη, με τίτλο “Ένας σπουδαίος άνθρωπος” σε συμπαραγωγή με τη LATRA και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
