Καταξιωμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης, ο Παντελής Δεντάκης φέτος πρωταγωνιστεί στην «Κόρη του λοχαγού» του Αλεξάντρ Σεργκέγιεβιτς Πούσκιν, ένα από τα πρώτα αριστουργήματα της ρωσικής λογοτεχνίας, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα από 23 Οκτωβρίου στο Σύγχρονο Θέατρο, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ασπιώτη.
Τι σε γοητεύει στην «Κόρη του λοχαγού»;
Στη νουβέλα του Πούσκιν, η ζωή επικρατεί του θανάτου· ο έρωτας έναντι του πολέμου, μέσα στον πόλεμο. Όσες χιλιετίες κι αν παρέλθουν, όσοι πόλεμοι και γενοκτονίες κι αν δουν το φως του ήλιου, ο έρωτας θα είναι ο μοναδικός επιζήσας.
Μίλησέ μας για τον δικό σου ρόλο…
Είμαι ο Σαβέλιτς, ο λοχαγός Μιρόνοφ και ο Αντρέι Γκρινιόφ. Τρεις χαρακτήρες με πατρική μορφή. Η πατρική μορφή υπό την διττή της φύση. Από τη μία η φροντίδα, η αγάπη και η ασφάλεια που μπορεί να σου χαρίσει, και από την άλλη, ο έλεγχος, η τιμωρία και η επιβολή της εμπειρίας και της γνώσης.
Το μυθιστόρημα του Πούσκιν διηγείται μια περιπέτεια ενηλικίωσης. Τι μας κάνει τελικά να μεγαλώνουμε και τι εσένα προσωπικά;
Η συνείδηση έρχεται για να θέσει το ερώτημα, αν θέλουμε στο πέρασμα του χρόνου να κινούμαστε προς τα έξω, ή να κινούμαστε προς τα μέσα. Η ενηλικίωση σε αυτό έγκειται, στο να επιλέγουμε είτε τη στροφή προς τα έξω, την ανταλλαγή, την ανάγκη για κοινωνίες πολιτών, είτε να κλεινόμαστε στον εσωτερικό κόσμο, έναν πιο μοναχικό δρόμο, που άλλοτε κρύβει τη μοναχική ταπεινή ζωή και άλλοτε απλώς τον ναρκισσισμό.
Ο Πούσκιν καταγράφει την αγροτική λαϊκή εξέγερση του 1773. Πώς συναντιέται αυτή η εποχή με τη δική μας;
Ο Πούσκιν πλάθει χαρακτήρες που ζουν σε μια εποχή που η ανθρώπινη ζωή δεν έχει αξία. Στην πραγματικότητα, αυτό αφορά τη μάζα, τον λαό. Στην περίπτωση των ολιγαρχών και κάποιων παρατρεχάμενων, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δισεκατομμύρια κέρδη για τις εταιρείες ενέργειας, τους εφοπλιστές και τις τράπεζες, ελλείμματα βασικών ειδών διαβίωσης για ένα σπουδαίο κομμάτι του πληθυσμού: αυτό είναι ο κοινός παρανομαστής, αν το καλοσκεφτείτε.
Η μεταφορά ενός λογοτεχνικού έργου στη σκηνή τι δυσκολίες έχει και ποια γραμμή ακολουθείτε εσείς στην παράσταση;
Η «Κόρη του Λοχαγού ήταν η εκκίνηση μιας διαδικασίας μεταπήδησης από τον αφηγηματικό στον δραματικό κόσμο, τον κόσμο του θεάτρου. Η νουβέλα κινεί σκέψεις, πυροδοτεί εικόνες. Η διασκευή του Κωνσταντίνου Ασπιώτη και η εργασία μας σε αυτή ήταν ένα ανοιχτό πεδίο εξερεύνησης και ομαδικού παιχνιδιού, με αλληλοϋποστήριξη σε κάθε στιγμή.
