Σε αυτά τα διηγήματα αποκαλύπτεται το λογοτεχνικό εύρος της Shirley Jackson, μιας απαράμιλλης στιλίστριας του τρόμου, που ξέρει πώς να παίζει μαεστρικά με το αλλόκοτο, το φρικιαστικό αλλά και το αστείο, μιας παραμυθούς που το ταλέντο της «στοιχειώνει» τη λογοτεχνία μέχρι και σήμερα.
Τα διηγήματα του βιβλίου προέρχονται από τις συλλογές H λοταρία και άλλες ιστορίες (1949) και Σκοτεινές ιστορίες (2016) και στην πλειοψηφία τους θυμίζουν στιγμιότυπα δίχως αρχή και τέλος, δίχως συμβατικά ικανοποιητική, τελεσίδικη κατάληξη. Οι εξηγήσεις αποφεύγονται, ιδίως όσον αφορά το παράδοξο στοιχείο· η Jackson δεν προσπαθεί να αναλύσει παρά μονάχα να ανιχνεύσει τον τρόπο με τον οποίο το ανοίκειο αλληλεπιδρά με το άτομο και το κοινωνικό σύνολο, για να δημιουργήσει γραμμές φυγής, αφορμές για αποξενώσεις των εμπλεκομένων από τη ληθαργική επήρεια του γνώριμου.
Από το σημείωμα του μεταφραστή
