Aπό τον καλλιτέχνη που απογοητεύεται από την ανικανότητα της τέχνης να μιμηθεί τη ζωή μέχρι τον περιπλανώμενο που συναντά το μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμο,υ αλλά χάνεται στο βάραθρο της πείνας και της εγκατάλειψης, ο συγγραφέας υφαίνει ιστορίες που αψηφούν την αναμενόμενη γραμμικότητα της αφήγησης.
Μέσα από τις ποικίλες εμφανίσεις αγγέλων και δαιμόνων, ο δημιουργός προσφέρει έναν καθρέφτη της ζωής που αποκαλύπτει την εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στο καλό και το κακό, το πραγματικό και το φανταστικό. Το κείμενό του θυμίζει παραμύθι, αλλά την ίδια στιγμή εισβάλλει στα χωράφια της λογοτεχνίας τρόμου, δημιουργώντας μια εμπειρία που είναι ταυτόχρονα μαγευτική και ανατριχιαστική.
Ο συγγραφέας εστιάζει στην πολυπλοκότητα των χαρακτήρων του, επιτρέποντάς τους να αντηχούν όχι μόνο τα δικά τους πάθη και αγωνίες, αλλά και τις φωνές της συλλογικής ανθρώπινης εμπειρίας και με την αφήγησή του προσφέρει ένα πεδίο σκέψης και συναισθημάτων.
