Η Αθηνά Μαλαπάνη με τη νέα συλλογή διηγημάτων της με τίτλο «Κόκκινο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος μάς συστήνει μια σειρά από ήρωες πραγματικούς, με πολλά πλεονεκτήματα, μειονεκτήματα, αδυναμίες, λάθη, πάθη, έντονα συναισθήματα. Ανθρώπους που ξέρουν να αγαπούν και να μισούν, να φροντίζουν και να αγνοούν, να αποδίδουν δικαιοσύνη και να τιμωρούν, να πληγώνουν και να πληγώνονται. Ίσως σε κάποιον από αυτούς να αναγνωρίσετε τον εαυτό σας…
Tο νέο σας βιβλίο, «Κόκκινο», μια συλλογή διηγημάτων ,περιλαμβάνει 50 ιστορίες. Ποια είναι η βασική τους θεματική;
Το «Κόκκινο» είναι μια συλλογή διηγημάτων, που κυκλοφορεί εδώ και περίπου δύο μήνες από τις εκδόσεις Οσελότος. Τα διηγήματα αυτά χωρίζονται σε διάφορους κοινωνικούς άξονες. Τα περισσότερα από αυτά στην αρχή της συλλογής είναι καταθλιπτικά και μελαγχολικά αναγνώσματα, που προβάλλουν κοινωνικά ζητήματα της εποχής μας με μελανά χρώματα και μία γενναία δόση πεσιμισμού. Εν τούτοις, στη συνέχεια του βιβλίου, τα διηγήματα προβάλλουν ήρωες που αντιμετωπίζουν με δυναμισμό και μαχητικότητα, σθένος και ψυχική ανθεκτικότητα τις δυσκολίες και τα εμπόδια της ζωής και δεν παραιτούνται. Στο τέλος, ο κεντρικός αφηγητής (που ίσως ταυτίζεται και με τη συγγραφέα του έργου) διαπιστώνει πόσο σημαντικός είναι ο δυναμισμός στη ζωή μας και να αρχίσουμε ή να συνεχίσουμε να υψώνουμε τη φωνή μας διεκδικώντας όλα όσα μας αξίζουν.
Γιατί επιλέξατε το κόκκινο ως τίτλο;
Γιατί το χρώμα αυτό εκφράζει την επαναστατικότητα, το πάθος, την πυγμή και την απολυτότητα, που θεωρώ ότι χρειάζονται τη σημερινή εποχή για να επιβιώσει κανείς σε αυτήν την αδυσώπητη κοινωνία και να αντιμετωπίσει κάποιες κακές συμπεριφορές, που δυστυχώς και αδιαμφισβήτητα υπάρχουν. Γενικότερα, το κόκκινο χρώμα συμβολίζει και στην πεζογραφία και ειδικά στην ποίηση, αλλά και σε άλλες τέχνες (όπως τη ζωγραφική φυσικά), την επανάσταση και το πάθος. Οπότε με αυτές τις έννοιες χρησιμοποιήθηκε και από εμένα.
Συνδέονται μεταξύ τους με κάποιον τρόπο όλες αυτές οι ιστορίες;
Οι ιστορίες είναι αυτόνομες, γι’ αυτό και μπορούν να διαβαστούν ξεχωριστά ανάλογα με την επιθυμία, την κρίση, ή τον χρόνο του κάθε αναγνώστη και της κάθε αναγνώστριας. Ωστόσο, ο συνδετικός αρμός που μπορεί να θεωρηθεί ότι υπάρχει μεταξύ τους είναι η προσπάθεια των ηρώων να αντιμετωπίσουν με δυναμισμό και μαχητικότητα, αλλά προπαντός αξιοπρέπεια, τα προβλήματα και τις δυσκολίες της ζωής, όπως η μοναξιά, η έλλειψη επικοινωνίας, η αποξένωση και η απομόνωση, η έλλειψη κοινωνικού ενδιαφέροντος και αλτρουισμού που αλλοτριώνουν τον σύγχρονο άνθρωπο και άλλα σχετικά.
Υπάρχει κάποια ιστορία που ξεχωρίζετε ιδιαιτέρως;
Η αλήθεια είναι ότι αγαπώ όλες τις ιστορίες μου, γιατί όλες είναι καρπός της δικής μου δημιουργίας και δημιουργικότητας και δεν νομίζω ότι μπορώ να διακρίνω κάποια. Ίσως η τελευταία ιστορία, η συνειδητοποίηση του αφηγητή για όλα όσα έχει βιώσει και τα τελικά συμπεράσματα στα οποία καταλήγει, να αποτελεί για εμένα μία έξοδος από το σκοτάδι στο φως κι έτσι, να την έχω περισσότερο στην καρδιά μου!
Γιατί επιλέξατε τη φόρμα του διηγήματος αυτή τη φορά;
Γιατί πάντοτε με εξέφραζαν οι σύντομες και εύπεπτες ιστορίες, ώστε να μεταλαμπαδεύσω πολυποίκιλα μηνύματα.
Πώς ξεκινάτε να γράφετε μια ιστορία; Τι σας κινητοποιεί;
Συνήθως ερεθίσματα που δέχομαι από το κοινωνικό περιβάλλον, την καθημερινή μου ζωή, με εμπνέουν και με κινητοποιούν να γράψω μια ιστορία. Επιπλέον, πολλές φορές και ζητήματα της επικαιρότητας έχουν φέρει την πένα στο χέρι μου. Το ίδιο και προσωπικά, αυτοβιογραφικά στοιχεία και γεγονότα μπορούν να με κινητοποιήσουν συγγραφικά. Σε κάθε περίπτωση, όλο αυτό το υλικό μετουσιώνεται λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά και αποδίδεται με τον τρόπο που κρίνω εγώ κατάλληλο, ώστε να κατορθώσω να μεταφέρω τα μηνύματα και τους προβληματισμούς που επιθυμώ κάθε φορά.
Πώς άρχισε η ενασχόλησή σας με τη συγγραφή και ποιες θα λέγατε ότι είναι οι επιρροές σας;
Η ενασχόλησή μου με τη συγγραφή, στην πραγματικότητα, ξεκίνησε από μικρή ηλικία. Μου άρεσε πολύ να διαβάζω λογοτεχνικά βιβλία στον ελεύθερό μου χρόνο και να γράφω τις εκθέσεις μου για το σχολείο. Αργότερα, πολλά προσωπικά βιώματα με ώθησαν στο να γράψω να εκτονώσω μέσω της γραφής κάποια συναισθήματά, προσωπικές αναζητήσεις και προβληματισμούς μου. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτώ ότι γενικά το γράψιμο αποτελεί μία εξαιρετικά σημαντική διαδικασία, σχεδόν τελετουργία για μένα πλέον, που αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό και μέσα από τις σπουδές φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Οπότε, και οι σπουδές φιλολογίας ενίσχυσαν την επιθυμία και κυρίως, τις τεχνικές γραφής.
Υπάρχει η επόμενη ιστορία στο μυαλό σας;
Ναι, υπάρχει. Είναι επηρεασμένη από την επικαιρότητα και δυστυχώς είναι πολύ σκοτεινή. Παρ’ όλα αυτά, δεν ξέρω εάν και πότε θα καταφέρω να την ολοκληρώσω και να την εκδώσω. Ίδωμεν…
