Η Ίρις Κατσούλα, μια χαρισματική νεαρή σκηνοθέτρια και ηθοποιός, παρουσιάζει το θεατρικό έργο του Μιχάλη Τακτικάκη «ΠΕΤΕΤΕΡΙΑΝ» από την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου στο Θέατρο Δρόμος. Σ΄ αυτό, ένας τριαντάχρονος γιός αναλαμβάνει εξ’ ολοκλήρου την περίθαλψη του ψυχικά ασθενή πατέρα του, δοκιμάζοντας έναν απρόβλεπτο τρόπο νοσηλείας. Κλείνει με τέντες το διαμέρισμα του στην Κυψέλη, μετατρέποντας το σε «μικρογραφία χωριού». Το «ΠΕΤΕΤΕΡΙΑΝ» είναι η θεωρία και η πράξη αυτού του εγχειρήματος. Το έργο διαδραματίζεται εξ’ ολοκλήρου μέσα σε ένα αστυνομικό γραφείο. Καθώς ο ανακριτής ξεδιπλώνει τις λεπτομέρειες αυτής της απόφασης, οι θεατές παρακολουθούν μια βαθύτερη συζήτηση για τις συνέπειες αυτής της πράξης και τη σύγκρουση ανάμεσα στις κοινωνικές συμβάσεις και την ατομική ελευθερία.
Τι σημαίνει «ΠΕΤΕΤΕΡΙΑΝ» και τι θα δούμε επί σκηνής;
“PETETERIAN” είναι μία λέξη που σκέφτηκε ο Μιχάλης Τακτικάκης, ο συγγραφέας του έργου. Δεν θα αποκαλύψω την ακριβή σημασία του, μιας και αποκαλύπτεται ωραία στη ροή του έργου. Θα πω απλά ότι ο Ανακριτής το αναφέρει ως «Πετετεριάν», ενώ ο Κατηγορούμενος τον διορθώνει «Πετετέριαν», στα αγγλικά.
Τι οδηγεί τον πρωταγωνιστή σε αυτή την ανορθόδοξη νοσηλεία του πατέρα του;
Ο πρωταγωνιστής δεν άντεχε να βλέπει τον πατέρα του στο ψυχιατρείο. Βρισκόταν σε μία άθλια κατάσταση, είχε πέσει και είχε χτυπήσει το ισχίο του. Τότε, ο γιος αποφάσισε να τον πάρει στο σπίτι και έχοντας σπουδάσει νοσηλευτική, ανέλαβε και την πλήρη νοσηλεία του. Θέλοντας λοιπόν να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία του πατέρα, η οποία ήταν να πεθάνει στον τόπο που γεννήθηκε, αποφάσισε να μετατρέψει το διαμέρισμά του στο χωριό του πατέρα του.
Τι σε κινητοποίησε να το ανεβάσεις το συγκεκριμένο έργο;
Το διάβασα και μου άρεσε πάρα πολύ. Ένιωσα ότι έχω στα χέρια μου ένα κείμενο ισάξιο της γραφής του Τένεσι Γουίλιαμς. Ήταν το ίδιο σκληρό και συνάμα τρυφερό. Ο Μιχάλης μού πρότεινε να το σκηνοθετήσω και δέχτηκα, γιατί μέσα σε αυτήν την ιστορία βρήκα και δικές μου προσωπικές αναφορές οικογενειακών τραυμάτων και «αδιεξόδων».
Σε ποιο είδος θα έλεγες ότι ανήκει το «ΠΕΤΕΤΕΡΙΑΝ»;
Θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα κοινωνικό δράμα μυστηρίου. Δηλαδή, το κοινωνικό δράμα ξετυλίγεται με ένα «σασπένς» μυστηρίου.
Πώς εισέρχεται το στοιχείο του μαγικού ρεαλισμού στην παράσταση;
Ο μαγικός ρεαλισμός αναδεικνύει κάτι μη πραγματικό ή αλλόκοτο ως κάτι καθημερινό και κοινό. Το εγχείρημα λοιπόν του πρωταγωνιστή να μεταμορφώσει ένα διαμέρισμα στην Κυψέλη σε ολόκληρο χωριό συμπίπτει ακριβώς με τον ορισμό του μαγικού ρεαλισμού.
Το έργο πραγματεύεται την έννοια της προσωπικής και κοινωνικής ευθύνης. Τι σημαίνουν για σενα αυτοί οι δυο όροι. Που ξεκινούν και τελειώνουν τα όριά τους;
Παλεύω κι εγώ πραγματικά σε αυτές τις έννοιες. Νιώθω ότι δεν μπορώ να ενταχθώ σε όλες τις κοινωνικές επιταγές. Παρ’ όλα αυτά μπορώ να ενταχθώ σε ένα μέρος της κοινωνίας, που συμμεριζόμαστε έναν παρόμοιο τρόπο σκέψης και διαβίωσης. Πιστεύω ακράδαντα στο δικαίωμα της προσωπικής ελευθερίας, αλλά και της συντήρησης της κοινωνικής ασφάλειας. Παρ’ όλα αυτά, παρατηρώ ότι μερικές φορές η κοινωνία «νιώθει» ότι απειλείται, όταν βλέπει εντός της ελεύθερους ανθρώπους…
Επόμενα σχέδια;
Αυτήν την περίοδο διδάσκω το μάθημα του κινηματογράφο στο Καλλιτεχνικό Σχολείο Πειραιά και έχει ξυπνήσει μέσα μου η αγάπη για το σινεμά. Θα ήθελα να γυρίσω μία ταινία μικρού μήκους.
