Η Νερμίν δεν είναι μια κοπέλα σαν τις άλλες: επίδοξη ποιήτρια με κομμουνιστικά ιδεώδη, ζει μια μποέμικη ζωή στην πολύβουη, αλλά συντηρητική Κωνσταντινούπολη της δεκαετίας του ’50. Φοιτήτρια που ασφυκτιά με τις οικογενειακές επιταγές και τις πατριαρχικές παραδόσεις, παλεύει για την αναγνώρισή της στον ανδροκρατούμενο κύκλο των λογοτεχνών και των διανοουμένων, διχασμένη ανάμεσα στη δημιουργική, αναρχική νεανική κουλτούρα της τουρκικής μεγαλούπολης και τους γονείς της, που είναι επιφυλακτικοί για τη στροφή της προς την εκκοσμίκευση.
Σε τέσσερα μέρη, καθένα με διαφορετικό ύφος, που θα μπορούσαν να αποτελούν τέσσερα ξεχωριστά πεζογραφήματα, το “Μια παράξενη γυναίκα”, με μια ευφυή εναλλαγή οπτικής, χρησιμοποιώντας πρωτοπρόσωπη αφήγηση από διαφορετικούς αφηγητές αλλά και τριτοπρόσωπη, αφηγείται το παρελθόν και το παρόν μιας περίπλοκης τουρκικής οικογένειας, ενώ ανοίγεται και στην ταραχώδη πορεία της γειτονικής χώρας κατά τον 20ό αιώνα.
