Το «Χαμένο Ταχυδρομείο» στο νησί Awashima, το οποίο βρίσκεται στη Θάλασσα Σετό, υπήρξε για πολλά χρόνια ένα σημαντικό σημείο επικοινωνίας για ναυτικούς που ταξίδευαν σε απομακρυσμένες περιοχές της Ιαπωνίας. Μέχρι τη δεκαετία του 1990, το ταχυδρομείο ήταν το μοναδικό μέσο επικοινωνίας μεταξύ των ναυτικών και των οικογενειών τους. Ωστόσο, το 1991 έκλεισε, οι υπηρεσίες μεταφέρθηκαν αλλού και το κτίριο έμεινε εγκαταλελειμμένο, όπως συνέβη και με πολλές άλλες εγκαταστάσεις σε απομακρυσμένες περιοχές της χώρας, λόγω της μείωσης του πληθυσμού.
Το 2013, η καλλιτέχνιδα Saya Kubota έδωσε ξανά ζωή στο κτίριο, δημιουργώντας μια εικαστική έκθεση στο πλαίσιο του φεστιβάλ Setouchi Triennale, που προσέλκυσε πάνω από 31.000 επισκέπτες, ενώ περίπου 400 γράμματα παραδόθηκαν στο διάστημα ενός μήνα. Το έργο της Kubota ανέδειξε την ανάγκη των ανθρώπων να επικοινωνούν, να εκφράζουν συναισθήματα και να μοιράζονται προσωπικές ιστορίες. Παρά το γεγονός ότι το κτίριο ήταν προγραμματισμένο να κατεδαφιστεί μετά το φεστιβάλ, ο Κατσουχίσα Νακάτα, ο οποίος ήταν ταχυδρόμος και ιδιοκτήτης του κτιρίου, αποφάσισε να ανακαινίσει τον χώρο και να τον διατηρήσει ζωντανό.
Ο Νακάτα, ο οποίος είχε δουλέψει στο ταχυδρομείο για 45 χρόνια και είχε υπηρετήσει ως διευθυντής για 17 χρόνια, συνεχίζει να διαχειρίζεται το «Χαμένο Ταχυδρομείο» στα 90 του χρόνια. Κάθε Σάββατο, ανοίγει τις πόρτες του, επιτρέποντας στους επισκέπτες να γράψουν και να διαβάσουν γράμματα. Πολλά από τα γράμματα απευθύνονται στους νεκρούς, ή σε αγαπημένα αντικείμενα, ενώ υπάρχουν και γράμματα που αναφέρονται σε προσωπικές αναμνήσεις και συναισθήματα.
Για τους επισκέπτες, το ταχυδρομείο δεν είναι μόνο ένας χώρος αποστολής επιστολών, αλλά και ένας τόπος λύτρωσης, όπου μπορούν να μοιραστούν συναισθήματα με τα αγαπημένα τους πρόσωπα που έχουν πεθάνει.
Η ιδιαιτερότητα του «Χαμένου Ταχυδρομείου» έγκειται στην πολιτιστική πεποίθηση στην Ιαπωνία ότι οι νεκροί δεν φεύγουν ποτέ εντελώς. Πολλοί Ιάπωνες διατηρούν μια πνευματική σύνδεση με τους αποθανόντες, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στην παράδοση να γράφουν γράμματα προς αυτούς. Το ταχυδρομείο παρέχει έναν χώρο για αυτή τη διαδικασία επικοινωνίας και συναισθηματικής αναγνώρισης, προσφέροντας μια μοναδική δυνατότητα θεραπείας για όσους έχουν χάσει δικούς τους.
