Η άσκηση αυτοφροντίδας που κερδίζει συνεχώς έδαφος συνδυάζει τη συγγραφή με τον διαλογισμό και αποτελεί έναν απλό, αλλά ισχυρό τρόπο για να ανακαλύψουμε και να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Ονομάζεται «πίνω καφέ με τον νεότερο εαυτό μου» και δεν απαιτεί να πιούμε πραγματικά καφέ. Αντιθέτως, αποτελεί μια μορφή εσωτερικής συνάντησης με το παρελθόν μας, η οποία μπορεί να μας προσφέρει ψυχική ανακούφιση και ενίσχυση της αυτοσυναίσθησης.
Αυτή η άσκηση μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση της ψυχικής μας υγείας, βοηθώντας μας να βρούμε τις απαντήσεις που αναζητάμε, να καλλιεργήσουμε την αυτοσυμπόνια και να ανακουφίσουμε τους φόβους και τον πόνο μας. Μέσα από τη διαδικασία αυτή, καταφέρνουμε να συνδεθούμε με τον εαυτό μας και να τον κατανοήσουμε καλύτερα. Η αρχική ιδέα προήλθε από το ποίημα της Τζένα Σισίλια, το οποίο περιλαμβάνεται στο βιβλίο της “Deep in My Feels”.
Παρόλο που η ιδέα έχει γίνει εξαιρετικά δημοφιλής στα social media, συχνά συνδυάζεται με μια φωτογραφία που συνοδεύεται από ποιητικό ή πεζό κείμενο. Ωστόσο, η ουσία αυτής της άσκησης είναι να φανταστούμε μια συνάντηση με τον νεότερο εαυτό μας και να εξετάσουμε πώς θα εξελισσόταν η συζήτηση μεταξύ μας. Η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει και οπτικοποίηση: φανταζόμαστε ότι συναντούμε τον νεότερο εαυτό μας και αποφασίζουμε πώς θα κινηθεί η συζήτηση. Ποιος θα οδηγήσει τη συζήτηση; Ποιες συμβουλές ή παρηγοριά θα του προσφέρουμε; Αν θα το καταγράψουμε ή θα γράψουμε ένα ποίημα για αυτή την εμπειρία, είναι επίσης επιλογές που εξαρτώνται από εμάς.
Η τάση αυτή έχει προκύψει από την ανθρώπινη ανάγκη να κοιτάξουμε πίσω στο παρελθόν μας και να αναλογιστούμε τις επιλογές και τις πράξεις μας. Συχνά αναρωτιόμαστε τι θα λέγαμε στον εαυτό μας αν μπορούσαμε να επιστρέψουμε στο παρελθόν και να διορθώσουμε τα λάθη μας. Μέσω αυτής της άσκησης, προσφέρουμε στον παλιό μας εαυτό την ενσυναίσθηση και την κατανόηση που ίσως δεν είχαμε όταν ζούσαμε τα γεγονότα.
Η άσκηση αυτή μειώνει την αυστηρή αυτοκριτική και ενισχύει την αυτοεκτίμηση, ενώ μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τα μοτίβα συμπεριφοράς και τα συναισθήματά μας. Όταν είμαστε ευγενικοί και υποστηρικτικοί με τον εαυτό μας, καταφέρνουμε να κάνουμε ένα βήμα προς την αυτο-συγχώρεση και την προσωπική ανάπτυξη.
Αν έπινες καφέ με τον νεότερο σου εαυτό, τι θα του έλεγες;
1. Μη βιάζεσαι να καταλάβεις τα πάντα.
Θα έρθουν όλα όταν είσαι έτοιμος. Όχι όταν εσύ θες — όταν είναι η ώρα τους.
2. Δεν χρειάζεται να τους εντυπωσιάσεις όλους.
Αυτοί που θα σε αγαπήσουν αληθινά, δεν χρειάζονται εντυπωσιασμό. Μόνο την αλήθεια σου.
3. Μη φοβάσαι να πεις “δεν ξέρω”.
Το να παραδέχεσαι ότι δεν έχεις όλες τις απαντήσεις είναι πιο σοφό από το να προσποιείσαι ότι τις έχεις.
4. Να είσαι ευγενικός με τον εαυτό σου.
Όπως θα ήσουν με μια φίλη σου. Όπως θα ήσουν με ένα παιδί. Εσύ είσαι το σπίτι σου.
5. Αυτοί που φεύγουν, ίσως σου κάνουν χάρη.
Μη κυνηγάς ανθρώπους που δεν ξέρουν να μείνουν. Όταν φύγουν, άνοιξε παράθυρα. Θα μπει αέρας.
6. Ζήσε κι ας μην είσαι έτοιμος.
Η τέλεια στιγμή δεν έρχεται ποτέ. Η ζωή ξεκινάει όταν πεις “τώρα”.
7. Ό,τι κι αν συμβαίνει: δεν είσαι μόνος σου.
Ακόμα κι αν το ξεχνάς κάποιες μέρες, υπάρχουν άνθρωποι που σε αγαπούν απλά επειδή είσαι εσύ.
8. Μην ξεχνάς να κοιτάς ψηλά.
Ο ήλιος, το φεγγάρι, ο ουρανός — ήταν εκεί και θα είναι πάντα. Για να σου θυμίζουν: είσαι ακόμα εδώ. Και τα καλύτερα, δεν τα έζησες ακόμα.
Εσύ τι θα έλεγες στον νεότερο σου εαυτό;
