Η ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη στάθηκε πάντα πυκνή, σκληρή, γεμάτη σιωπές και υπαινιγμούς. Όμως πίσω από την πυκνότητα των λέξεων, υπήρχε πάντα μια καθημερινότητα – μια ιστορική και ανθρώπινη πραγματικότητα που ζητούσε να αναγνωριστεί.
Σε αυτό ακριβώς το πεδίο επικεντρώνεται το βιβλίο του Μιλτιάδη Πολυβίου: όχι στην ερμηνεία στίχων, αλλά στην αποκρυπτογράφηση του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο γράφτηκαν. Ονόματα, ημερομηνίες, τοπωνύμια, υπαινιγμοί και νύξεις – όλα όσα περνούν “γρήγορα” μέσα από τα ποιήματα, εδώ φωτίζονται με προσοχή και σεβασμό. Ο συγγραφέας μάς προσκαλεί να δούμε τον Αναγνωστάκη όχι μόνο ως μεγάλο ποιητή, αλλά και ως έναν άνθρωπο βαθιά δεμένο με τον καιρό του.
Ένα βιβλίο-εργαλείο για τον αναγνώστη που θέλει να κατανοήσει το ποιητικό σύμπαν του Αναγνωστάκη με τρόπο βιωματικό, ιστορικό και ουσιαστικό. Και μια σπουδαία συμβολή στη μελέτη της νεοελληνικής ποίησης.
Για όσους πιστεύουν ότι πίσω από κάθε στίχο κρύβεται ένας δρόμος, ένα όνομα, μια εποχή — και για όσους θέλουν να τον περπατήσουν.
