Και επισήμως πλήρως εμβολιασμένη λοιπόν από σήμερα και ήδη κάνω όνειρα πως όλα κάποια στιγμή θα γίνουν όπως πρίν!
Και τι ζητάω; Να μπορώ και πάλι να ταξιδέψω, να μη χρειάζεται να φοράω μάσκα για να βγω έξω από το σπίτι μου, να μη φοβάμαι να αγκαλιάσω ανθρώπους που έχω καιρό να συναντήσω, να κάνω και πάλι χειραψίες – αγκωνιές και μπουνιές χωρίς να ψάχνω με το βλέμμα μου το κοντινότερο αντισηπτικό, να βγαίνω και πάλι έξω και η έξοδος μου να συνοδεύεται από μουσική και χορό!
Όμως το σημαντικότερο είναι να μπορώ και πάλι να αναπνέω ελεύθερα χωρίς να φοβάμαι ότι θα κολλήσω κάτι που μπορεί και να αποβεί μοιραίο είτε για μενα είτε για τους γύρω μου…
Και για να σας προλάβω, προφανώς και με ένα εμβόλιο δεν εξαλείψαμε όλες τις θανατηφόρες ασθένειες όμως βάλαμε άλλο ένα όπλο στη φαρέτρα μας για να μας προστατεύσει σε αυτή την άνιση μάχη…
