Ηλιούπολη 2021,
” Αν χρειαστείς βοήθεια έλα σε μένα…”
Ποτέ μία τόσο απλή φράση δεν έκρυβε τόση μεγάλη δύναμη ψυχής. Πόσοι από μας δεν έχουμε πει σε φίλους, γνωστούς, ακόμη και σε άσχετους, πως αν χρειαστείς κάτι έλα σε μένα… Και πόσοι από εμάς το εννοούμε πραγματικά και δεν το κάναμε για να βγάλουμε κάποια υποχρέωση ή να ξεφορτωθούμε κάποιον… Πολλοί είναι η απάντηση και αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι άνθρωποι αποξενωθήκαμε μεταξύ μας.
Φοβόμαστε να ζητήσουμε βοήθεια. Ακόμα και αν νιώθουμε ότι πνιγόμαστε, μας φαίνεται αδιανόητο να ζητήσουμε μία χάρη από κάποιον γιατί νιώθουμε την επικριτική ματιά του ή την ειρωνεία στα λόγια του και η ντροπή που αισθανόμαστε είναι αρκετή για να παραμείνουμε σιωπηλοί.
Πολλοί άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι να μιλήσουν για τα προβλήματα τους. Κρύβονται ακόμη και από τον ίδιο τους τον εαυτό και δεν ανοίγονται σε κανέναν για να αποφύγουν άλλη μια φορά αυτό το “στα ΄λεγα εγώ “.! Ψάχνουν απεγνωσμένα ανθρώπους που θα σταθούν στο πλάι τους χαμογελώντας , θα απλώσουν το χέρι τους χωρίς ερωτήσεις και θα τους τραβήξουν στην επιφάνεια ελευθερώνοντας τους από το σκοτάδι που βιώνουν.
Όταν κάποιος ζητάει βοήθεια δεν χρειάζεται να τον επικρίνουμε, ούτε να ζητάμε περισσότερες απαντήσεις γιατί μπορεί να μην είναι έτοιμος να μας τις δώσει. Αν μπορούμε να βοηθήσουμε το κάνουμε χωρίς ερωτήσεις, δίχως να κουνάμε το δάχτυλο αφού ήδη αισθάνεται ντροπιασμένος που έχει “υποπέσει στην ανάγκη” μας.
Οπότε food for thought, αν μπορούμε να κάνουμε τη ζωή κάποιου, έστω και λίγο καλύτερη, ας το κάνουμε. Αν αναγνωρίζουμε σημάδια κακοποίησης σε κάποιον (ψυχολογικής/σωματικής) ας του δείξουμε ότι είμαστε διαθέσιμοι για αυτόν χωρίς να κάνουμε ερωτήσεις και κουτσομπολιό. Αν δούμε οικογένειες στο περιβάλλον μας που περνάνε δύσκολα ας τους αφήσουμε ένα παραθυράκι διακριτικά ότι είμαστε εκεί για αυτούς.
Οπότε, “αν χρειαστείς βοήθεια έλα σε μένα” και το εννοώ, είμαι εδώ!
