λεζάντα: Κωνσταντίνος Κυριακού, Στεφανία Γώγου, Λευτέρης Παπακώστας
Η Στεφανία Γώγου είναι μια ταλαντούχα νέα ηθοποιός που φέτος τη συναντάμε στην παράσταση «Νέα από τον Θερβάντες» όπου υποδύεται τέσσερις -αρκετά διαφορετικούς μεταξύ τους- ρόλους.
Μίλησέ μας για την παράσταση «Νέα από τον Θερβάντες» και γι’ αυτά που σε κέρδισαν στους ρόλους που υποδύεσαι.
Η παράσταση αποτελείται από τέσσερα μονόπρακτα με διαφορετική υποκριτική φόρμα το καθένα. Έτσι λοιπόν δεν υποδύομαι έναν ρόλο αλλά τέσσερις και μάλιστα αρκετά διαφορετικούς μεταξύ τους. Είναι πολλά τα στοιχεία που με έχουν κερδίσει στον κάθε χαρακτήρα… από τη μια η αφέλεια, η απλότητα, το να ζεις και να μιλάς χωρίς δεύτερη
σκέψη και από την άλλη η σοβαρότητα και η αιχμηρότητα.
Αυτό που βρήκα αρκετά ελκυστικό στην συγκεκριμένη δουλειά είναι η ιδέα του Κωνσταντίνου Κυριακού (ο σκηνοθέτης) να γίνει, μέσα από την παράσταση, μια αναδρομή στην ιστορία της Κωμωδίας. Ξεκινώντας από την commedia dell’ arte περνάμε στην κλασικιστική κωμωδία του Μολιέρου, ύστερα στην ελληνική αστική πολιτική κωμωδία ηθών του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα και φτάνουμε στη σύγχρονη γερμανική
κωμωδία. Έτσι λοιπόν κάθε ρόλος παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον τόσο σωματικά και ερμηνευτικά όσο και δραματουργικά.
Επιμελείσαι την κινησιογραφία της παράστασης. Πιστεύεις πως «εν αρχή ην η κίνηση» στις παραστατικές τέχνες; Θεωρείς πως τα τελευταία χρόνια έχει υποτιμηθεί η αξία της στην Ελλάδα;
Αυτό που με τράβηξε στο θέατρο είναι η συνύπαρξη πολλών πραγμάτων. Θεωρώ ότι η κίνηση- το σώμα και ο λόγος πάνε μαζί… εναρμονίζονται. Πιστεύω ότι θα πρέπει να δουλεύονται και τα δύο εξίσου. Μου αρέσει να βλέπω πάνω στη σκηνή ηθοποιούς με ενεργά σώματα που νιώθουν και καταλαβαίνουν αυτά που λένε και θέλουν να τα επικοινωνήσουν. Αυτό που εγώ έχω παρατηρήσει είναι ότι κάποιες φορές δίνεται βαρύτητα στο λόγο με αποτέλεσμα να μη συμμετέχει το σώμα ή δίνεται βαρύτητα στο
σώμα με αποτέλεσμα να μη γίνεται κατανοητό το κείμενο.
Πιο «κοντά σου» είναι οι κωμικοί ή οι δραματικοί ρόλοι; Ως θεατής, τι προτιμάς συνήθως;
Δεν νιώθω κάτι από τα δύο πιο «κοντά μου» αυτήν την στιγμή… είναι νωρίς ακόμη.
Σύμφωνα με τη δική μου οπτική στους περισσότερους ρόλους, όπως και στους ανθρώπους, συνυπάρχουν και δραματικά και κωμικά στοιχεία και αυτό έχει αρκετό ενδιαφέρον!
Ως θεατής θα πάω να δω οποιαδήποτε παράσταση μου έχει τραβήξει την προσοχή.
Θέατρο ή σινεμά; Σε μία ιδανική συνθήκη τι θα επέλεγες (ως ηθοποιός) και γιατί;
Δεν μπορώ να επιλέξω. Είμαι άνθρωπος που μου αρέσει η εξερεύνηση και το σίγουρο είναι ότι τόσο το θέατρο όσο και το σινεμά (με τις ομοιότητες και τις διαφορές τους) μπορούν να ανοίξουν πολλούς και διαφορετικούς καλλιτεχνικούς ορίζοντες και όχι μόνο. Σε μια ιδανική συνθήκη θα ήθελα να είμαι ικανή να υπάρξω και στα δύο. Αυτό που εγώ αναζητώ είναι να
εξελίσσομαι διαρκώς…
Της Βένιας Αντωνίου
