Καλημέρα αγαπημένοι μου SayYessers!!!
Μπορεί οι περισσότεροι από εμάς να είμαστε διπλά και τριπλά εμβολιασμένοι όμως αυτή τη στιγμή η πανδημία είναι στα φόρτε της.
Στα φόρτε της είναι όμως και η κοινωνική αποξένωση…
Έχουμε φτάσει σε σημείο να φτερνιζόμαστε και έντρομοι να λέμε στους γύρω μας «δεν έχω covid», «με έχουν πιάσει οι αλλεργίες μου» ή το πιο απλό «μάλλον κρύωσα»… Η απάντηση «γείτσες» άρχισε να εξαφανίζεται από το λεξιλόγιό μας, αφού σε κάθε φτέρνισμα σκεφτόμαστε «ωχ… » και κοιτιόμαστε τρομαγμένοι πάνω από τις μάσκες μας.
Δε σου μιλάω για τη σωματική επαφή, αυτή πλέον ανήκει στο παρελθόν…
Μου τυχαίνει συχνά, ειδικά εμένα που είμαι και εκδηλωτική, που κατά το παρελθόν θα αγκάλιαζα ή ακόμα και θα φιλούσα κάποιον που είχα να δω καιρό, να συναντιέμαι με κόσμο και να μην ξέρω πώς να συμπεριφερθώ. Άπειρες οι στιγμές αμηχανίας αφού για τα πρώτα δευτερόλεπτα στις συναντήσεις μου είναι σαν να παίζω πέτρα, μολύβι, χαρτί, καθώς εγώ μπορεί να κάνω γροθιά, ο διπλανός μου αγκωνιά και ο απέναντι να απλώσει χέρι για χειραψία.
Όλο αυτό όμως είναι κάτι που θα φύγει μαζί με την πανδημία ή θα συνεχίσουμε να φοβόμαστε το άγγιγμα;
Χωρίς την επαφή με το δέρμα οι άνθρωποι τρελαινόμαστε. Είναι μια βιολογική μας ανάγκη. Χρειαζόμαστε να αγγίζουμε και να μας αγγίζουν. Η «πείνα του δέρματος», “skin hunger”, όπως ονομάζεται αγγλιστί, δεν είναι καινούργιος όρος στη νευροεπιστήμη αλλά ένα φαινόμενο που αρχικά εντάθηκε καθώς «συνδεόμασταν» όλο και πιο πολύ μέσω της τεχνολογίας. Σήμερα, με την έλευση του κορονοϊού, έχει φτάσει στο αποκορύφωμά του, δημιουργώντας σε πολλούς ανθρώπους το αίσθημα της μοναξιάς, της κατάθλιψης και του στρες.
Tip of the Day: Αφού δεν μπορούμε να αγγίζουμε ο ένας τον άλλον, θα πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους για να εκδηλώσουμε τα συναισθήματά μας στους συνανθρώπους μας ώστε να αναπληρώσουμε την αίσθηση του αγγίγματος. Ας δοκιμάσουμε να εκφραζόμαστε περισσότερο με τη γλώσσα του σώματος, να κοιτάμε περισσότερο τον άλλον στα μάτια και να εκφράζουμε με μεγαλύτερη ουσία λεκτικά τα συναισθήματά μας.
Είμαστε όλοι μαζί και θα το ξεπεράσουμε και αυτό μόνο αν είμαστε ενωμένοι.
Και, μην ξεχνάς πως τίποτα δεν δίνει σ’ έναν φοβισμένο άνθρωπο περισσότερο κουράγιο από το φόβο ενός άλλου. Ουμπέρτο Έκο.
