Σύμφωνα με τον Μικρό Πρίγκηπα: “Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται πάντα συμβουλές. Μερικές φορές το μόνο που χρειάζονται είναι ένα χέρι για να κρατηθούν… ένα αυτί να τους ακούσει… και μια καρδιά που να μπορεί να τους καταλάβει”
Ευτυχώς, υπάρχει τρόπος να συμβουλεύεις κάποιον χωρίς να τον καπελώνεις αλλά να τον βοηθάς πραγματικά. Αυτή την ικανότητα ο ψυχολόγος Carl Rogers την αποκάλεσε «θετική εκτίμηση». Προκύπτει από την πεποίθηση ότι το άτομο δίπλα μας είναι πλήρες και ικανό να πάρει τη δική του καλύτερη απόφαση και ότι η δουλειά μας είναι απλώς να τον ωθήσουμε προς αυτήν.
Πώς το κάνουμε λοιπόν;
1. Ακούστε προσεκτικά
Πόσο συχνά έχετε ακούσει κάποιον να αφηγείται την ιστορία του ενώ ταυτόχρονα ακούτε τη δική σας κρίση για την ιστορία του ή σχεδιάζετε τι θα πείτε ή ακόμα και τον διακόπτετε πριν ολοκληρώσει για να τοποθετηθείτε; Η πλήρης ακρόαση, από την άλλη πλευρά, έχει να κάνει με το να ηρεμείς το μυαλό σου, ώστε να μπορείς να μπεις στο δικό τους και να δεις τον κόσμο από τη δική τους οπτική γωνία. Όταν ακούτε τις ανησυχίες, τους φόβους ή τη σύγχυσή τους, τους βοηθάτε να αισθάνονται κατανοητοί. Τους βοηθάτε να αποβάλουν την ψυχολογική ένταση της στιγμής —που δεν ευνοεί να σκέφτονται καθαρά ή δημιουργικά— και να την μετατρέψουν σε μια κατάσταση ηρεμίας και ψυχραιμίας.
2. Αντισταθείτε στην παρόρμηση
Τότε είναι που γίνεται η μαγεία. Μόλις απομακρυνθούν από τη διεγερμένη συναισθηματική κατάσταση του πανικού ή της σύγχυσης, αρχίζουν να αξιοποιούν τις δικές τους πηγές σοφίας. Αρχίζουν να βρίσκουν τις δικές τους πιθανές λύσεις. Αλλά η δουλειά σας δεν έχει τελειώσει ακόμα! Πρέπει να μείνετε σιωπηλοί, αντί να προσπαθείτε να τους βάλετε τις σκόρπιες σκέψεις τους σε σειρά. Θα εκπλαγείτε με το πόσο συχνά το κάνουμε αυτό, είτε επειδή είμαστε κλεισμένοι στις δικές μας απαντήσεις είτε επειδή προσπαθούμε απεγνωσμένα να προσθέσουμε αξία στη συζήτηση. Αφήστε τους να έχουν τη δική τους μοναδική στιγμή διαύγειας, καθώς εσείς απλά γνέφετε καταφατικά και σκέφτεστε αν η τοποθέτηση σας θα πρόσθετε πραγματική αξία ή αν ο συνομιλήτης σας κατάφερε να βρει τη λύση μόνος του.
3. Μην απαιτείς να συμφωνούν μαζί σου
Εάν η πρότασή σας δεν προσθέτει πραγματική αξία, “δαγκώστε” τα χείλη σας. Εάν το κάνει, προσφέρετέ το βασιζόμενοι σε αυτά που έχει ήδη πει το άλλο άτομο. Ξεκινήστε δείχνοντάς τους γιατί συμφωνείτε μαζί τους λέγοντας πράγματα όπως: “Νομίζω ότι θα λειτουργήσει πολύ καλά γιατί…”. Στη συνέχεια, προσφέρετε την πρότασή σας χρησιμοποιώντας φράσεις όπως, «Θα θέλατε να…» ή «Θα ήταν ακόμα πιο αποτελεσματικό αν…». Τέλος —και εδώ είναι το δύσκολο μέρος— αφήστε τους να είναι ο καλύτερος κριτής για το αν θα δεχτεί την πρότασή σας ή θα την προσπεράσει.
Σκεφτείτε την ιδέα σας, όπως λέει η συγγραφέας Elizabeth Gilbert, ως μια δύναμη που αναζητά «διαθέσιμους και πρόθυμους συνεργάτες». Δεν αντέχουμε όλοι το ίδιο. Δεν έχουμε όλοι την ίδια αντοχή στις δύσκολες αποφάσεις. Αν το σκεφτείτε έτσι, τότε το αίσθημα της απόρριψης που μπορεί να νιώσετε όταν δεν ακολουθεί κάποιος τις συμβουλές σας, θα πάει περίπατο.
Καθώς ακούς και νιώθεις συμπόνια για τον συνομιλητή σου, τότε η στενοχώρια θα φύγει, οι λυγμοί θα σταματήσουν τελικά, τα δάκρυά του θα στεγνώσουν και ως εκ θαύματος, θα βρει τη λύση μόνος του. Μία λύση που ούτε εσύ δεν την έχεις σκεφτεί. Αυτό θα καταλήξει να είναι για σένα πλέον μια ευχάριστη “ταπεινωτική” εμπειρία. Μην ξεχνάς πως εσύ είσαι εκεί όχι για την επιβράβευση και το θεαθήναι αλλά για συμπαράσταση.
Είναι μια υπενθύμιση ότι όταν κάποιος έρχεται σε εμάς για συμβουλές, δεν έχουμε τις σωστές απαντήσεις—έχουν!
