Αγαπάει το ραδιόφωνο σχεδόν από όταν γεννήθηκε… ίσως και να γεννήθηκε γι’ αυτό! Μπήκε δυναμικά στη ζωή του όταν ήταν τεσσάρων ετών και στα 14 έγινε… ραδιοπειρατής! Εδώ και πολλά χρόνια ο Τηλέμαχος Σαντοριναίος δεν είναι απλώς ένας ραδιοφωνικός παραγωγός… είναι η αγαπημένη φωνή του ραδιοφώνου! Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου, που γιορτάζεται στις 13 Φεβρουαρίου, παραχώρησε συνέντευξη στο Say Yes to the Press.
Ήθελες πάντα να ασχοληθείς με το ραδιόφωνο; Πώς προέκυψε η σχέση σου μαζί του;
Το ραδιόφωνο έγινε ο απόλυτος σύντροφός μου όταν ήμουν τεσσάρων ετών. Η προγιαγιά μου χάρισε ένα τρανζιστοράκι με επένδυση απο δέρμα (ακόμη έχω στο μυαλό μου αυτή την ιδιαίτερη μυρωδιά του) το οποίο δούλευε με μπαταρίες, μεγάλη υπόθεση για την εποχή εκείνη. Ήταν ανοικτό όλη ημέρα και το βράδυ κοιμόμουν με αυτό ακούγοντας την εκπομπή «Καληνύχτα κ. Έντισον», μουσική και τραγούδια.
Θυμάσαι την πρώτη σου μέρα στο ραδιόφωνο, την πρώτη σου εκπομπή;
Στα 14 μου περίπου ένας φίλος μεγαλύτερος σε ηλικία μου είπε αν θέλω να έρθω στο σπίτι του γιατί σχεδίαζε κάτι μεγάλο που θα μου άρεσε σίγουρα. Πήγα εκεί και αντίκρισα έναν αυτοσχέδιο πομπό, έναν μίκτη ήχου, ένα πικ απ και ένα μικρόφωνο, αυτό το τελευταίο έμελλε να γίνει η δεύτερη φύση μου. Το ίδιο εκείνο απόγευμα μυήθηκα στα ερτζιανά ως ραδιοπειρατής και ήξερα ότι κάποια στιγμή αυτό που μου άρεσε τόσο να κάνω θα γινόταν πραγματικότητα. Από το 1991 περίπου ως σήμερα δεν περνάει ημέρα, που να μην ακούω ραδιόφωνο ή να μην είμαι πίσω από το μικρόφωνο ενός ραδιοσταθμού.
Ζούμε στην εποχή της εικόνας. Ωστόσο το ραδιόφωνο υπάρχει ακόμα δυναμικά στη ζωή μας. Ποια είναι η μυστική δύναμή του; Γιατί πιστεύεις ότι οι άνθρωποι αγαπάνε τόσο το ραδιόφωνο;
Γιατί είναι άμεσο, γιατί σε ταξιδεύει, σου δίνει την ευκαιρία να φτιάξεις εικόνες με κύριο συστατικό τον ήχο. Δεν είναι μαγικό όλο αυτό; Σίγουρα όσοι βλέπουν τηλεόραση είναι περισσότεροι, αλλά δεν είναι τόσο «δεμένοι» οι τηλεθεατές, όσο οι ακροατές του ραδιοφώνου, με το μέσο και τους ανθρώπους του. Αυτό γίνεται επειδή οι άνθρωποι του ραδιοφώνου εμπνέουν περισσότερη εμπιστοσύνη, γίνονται η καθημερινή παρέα καθώς θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι, βγάζουν τον πραγματικό τους εαυτό χωρίς να εμφανίζουν μια επιτηδευμένη όσο και επίπλαστη εικόνα. Είναι πρόσωπα και προσωπικότητες χωρίς μακιγιάζ και φώτα, είναι λόγος είναι μουσική και μπορεί να αγγίξουν την ψυχή σου. Τα λόγια είναι οι άνεμοι της ψυχής, έλεγε ο Πυθαγόρας, ενώ για τον Jean Sibelius η μουσική αρχίζει εκεί που σταματούν οι δυνατότητες της γλώσσας.
