5) Μέχρι και 45% πάνω το κόστος των ασθενειών στους παχύσαρκους

 

Παχύσαρκοι είναι το 13% του ενήλικου πληθυσμού παγκοσμίως. Στην Ελλάδα, το ποσοστό αυτό είναι αυξημένο και εκτιμάται στο 15,5%, ενώ αυξημένο σωματικό βάρος έχει το 32% των Ελλήνων. Παχυσαρκία είναι η νόσος του ενεργειακού μεταβολισμού, στην οποία υπάρχει παθολογικά αυξημένη συσσώρευση λίπους στο ανθρώπινο σώμα, σε σημείο ώστε να αποτελεί κίνδυνο για την υγεία. Οι ιατρικές δαπάνες για τους παχύσαρκους ασθενείς είναι 6-45% υψηλότερες από τις αντίστοιχες για τα άτομα με φυσιολογικό βάρος. Υπολογίζεται ότι με τη χειρουργική αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας σε ασθενείς με Διαβήτη Τύπου 2, η εξοικονόμηση φαρμακευτικών και άλλων δαπανών σε μια περίοδο 5 ετών κυμαίνεται από 505.600 ευρώ – 2,5 εκατ. ευρώ. Το όφελος και η εξοικονόμηση αυτή μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερη αν ληφθούν υπόψιν ασθενείς με πολλαπλές συννοσηρότητες της παχυσαρκίας. Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από Ελληνική Μελέτη Πρόβλεψης των Οικονομικών Επιπτώσεων της παχυσαρκίας, την οποία παρουσίασαν ο Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Ιατρικής Εταιρείας Παχυσαρκίας (ΕΙΕΠ), Παθολόγος με εξειδίκευση στο Σακχαρώδη Διαβήτη Ευθύμιος Καπάνταης και ο Αναπληρωτής Καθηγητής Χειρουργικής και Πρόεδρος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας Παχυσαρκίας (ΕΧΕΠ) Γεώργιος Σκρουμπής, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα παχυσαρκίας.

 

2

1 στους 4 καρκίνους κάθε χρόνο χαρακτηρίζεται σπάνιος

Περίπου το 24% όλων των περιπτώσεων καρκίνου που διαγιγνώσκονται ετησίως, αφορούν κάποιον από τους 198 σπάνιους καρκίνους που έχουν εντοπιστεί. Μόνο στην Ε.Ε. και τη Μεγάλη Βρετανία περίπου 5,1 εκ. άνθρωποι πάσχουν από σπάνιους καρκίνους, με 650.000 νέα περιστατικά κάθε χρόνο. Στους σπάνιους καρκίνους συμπεριλαμβάνονται οι σπάνιοι συμπαγείς όγκοι ενηλίκων, οι σπάνιοι αιματολογικοί καρκίνοι, καθώς και όλοι οι καρκίνοι παιδικής ηλικίας. H έλλειψη Εθνικού Μητρώου Νεοπλασιών στη χώρα μας έχει ως αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε τον αριθμό των ασθενών με σπάνιους καρκίνους, ούτε ποιες μορφές σπάνιων καρκίνων εμφανίζονται και με ποια συχνότητα στην Ελλάδα, με συνέπεια την αδυναμία υιοθέτησης στοχευμένων πολιτικών άμεσης και αποτελεσματικής αντιμετώπισής τους.