Με αφορμή το νέο της βιβλίο, το ιστορικό μυθιστόρημα «Οκτώ ήχοι για τη Μαργαρίτα», κάναμε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση με τη συγγραφέα Αναστασία Ευσταθίου.
Έχετε γράψει πολλά βιβλία… Θυμάστε πώς γεννήθηκε το πρώτο σας και τι νιώσατε όταν το είδατε τυπωμένο;
Μερικές φορές χρειάζεται μονάχα ένα μικρό βήμα για να χαράξει μια μεγάλη διαδρομή. Όλα ξεκίνησαν από ένα θεατρικό κείμενο που έγραψα για μια σχολική γιορτή στο σχολείο που υπηρετώ. Λίγο καιρό αργότερα, το μετέτρεψα σε παιδικό μυθιστόρημα πολλών σελίδων. Η
χαρά μου εκτοξεύτηκε στα ύψη όταν εκδόθηκε από τον εκδοτικό οργανισμό Α. Λιβάνη το 1999 με εικονογράφηση της Χριστίνας Κουλουμπή. Κρατούσα στα χέρια μου το 1o μου πνευματικό παιδί με τίτλο: «Μια Κάλτσα που τη λέγαν Ευρυδίκη». Το μύριζα, το ξεφύλλιζα, κυριολεκτικά, δεν χόρταινα να το βλέπω. Η αλήθεια είναι ότι το αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Ένιωσα περηφάνια και ταυτόχρονα μεγάλη ευθύνη απέναντι στο αναγνωστικό κοινό.
Ας έρθουμε στο σήμερα… «Οκτώ ήχοι για τη Μαργαρίτα». Μιλήστε μας για το ιστορικό σας μυθιστόρημα.
Πρόκειται για το 2ο ιστορικό μυθιστόρημα που γράφω. Αυτή τη φορά εστίασα στην περίοδο του 19ου αιώνα και της Ελληνικής Επανάστασης. Ήθελα να αναμετρηθώ με τις σελίδες της ιστορίας που δεν έχουν γραφτεί για τις μεγάλες προσωπικότητες σαν τον Θεόδωρο
Κολοκοτρώνη. Αφού σε εμένα ταλάντωσε όλες εκείνες τις χορδές να βγει η μουσική της Μαργαρίτας, της δεύτερης συζύγου του, σκέφτηκα ότι και ο αναγνώστης θα αγαπήσει αυτή τη μουσική και τους στίχους της εσωτερικής φωνής της πρωταγωνίστριάς μου. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα για αυτό το βιβλίο, που φυσικά δεν μένει στη σχέση του ζευγαριού, αλλά φωτίζει πολλές πτυχές της Εθνικής Παλιγγενεσίας, καθώς και τα γνώριμα ιστορικά πρόσωπα που κινούνται στο συγκεκριμένο ιστορικοκοινωνικό συγκείμενο.
Από το 1999 -χρονιά που εκδόθηκε το πρώτο σας βιβλίο- μέχρι τώρα, τι σας εξέλιξε περισσότερο ως συγγραφέα; Τι σας σημάδεψε;
Υπάρχει ένα τρίπτυχο λέξεων που με εκφράζει απόλυτα και χαρακτηρίζει τη συγγραφική μου πορεία: επιμονή, υπομονή, εργατοώρες σκληρής δουλειάς (ανάγνωσης και γραφής). Εάν
εξασφαλίσεις μέσα σου αυτή την εσωτερική πειθαρχία που απαιτεί η συγγραφή, όλα τα άλλα συν τω χρόνω έρχονται να σε συναντήσουν. Η έμπνευση, οι ιδέες, συχνά ένα ένστικτο για το τι θέλει να διαβάσει το αναγνωστικό κοινό. Σε εξελίσσει η τριβή με τους ανθρώπους μέσα από το επάγγελμά σου και από την απαιτητική καθημερινότητα του να ζεις στην Ελλάδα του
2022, μία χώρα που δεν έχει αποφασίσει ακόμα εάν θέλει να είναι σύγχρονη και να συμβαδίζει με τα εξελιγμένα κράτη. Σε σημαδεύουν οι δύστυχοι καιροί, οι ανατροπές στην προσωπική σου ζωή που δημιουργούν ανεπούλωτες πληγές, που γράφοντας, έχεις την αυταπάτη ότι λυτρώνεσαι.
Αν η ζωή σας γινόταν παραμύθι, τι τίτλο θα του δίνατε;
«Κυρία Τασία Φαν-Τασία»… έτσι με φωνάζουν οι μικροί μου μαθητές στο σχολείο. Νομίζω είναι ο τίτλος του δικού μου παραμυθιού.
