H Xαρά Ανδρεΐδου, με αφορμή το νέο της ψυχολογικό μυθιστόρημα «Ένα χνάρι στο χώμα», μίλησε στο Say Yes to the Press για την υστεροφημία και την ανάγκη μας να αφήσουμε το στίγμα μας, ενώ μοιράστηκε μαζί μας την αγαπημένη της φράση από το βιβλίο της και τους λόγους για τους οποίους έγινε συγγραφέας.
Θεωρείτε πως όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν πραγματικά να αφήσουν το στίγμα τους, ένα χνάρι στο χώμα; Πόσο επίπονη είναι η διαρκής επιδίωξη της επιτυχίας; Όταν γίνεται αυτοσκοπός μήπως χάνουμε πολύτιμες στιγμές ζωής; Από την άλλη, η προσδοκία της υστεροφημίας είναι ουσιαστικά η προσδοκία της αιώνιας ύπαρξης;
Το μότο του βιβλίου μου είναι η φράση που είναι χαραγμένη στο μνήμα του πολύ πρόωρα αδικοχαμένου ποιητή Τζον Κητς: «Εδώ κείται κάποιος που τ’ όνομά του ήταν γραμμένο στο νερό». Θεωρώ πως μέσα σε αυτήν τη συγκλονιστική φράση βρίσκεται συμπυκνωμένη η πανανθρώπινη αγωνία ενάντια στην ανυπαρξία, στον συνεχή θάνατο. Όλη η ζωή μας είναι μια – μάταιη πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – μάχη ενάντια στη λήθη και τη λησμονιά. Κάθε άνθρωπος παλεύει για την περίφημη «υστεροφημία», την υπέρτατη αρετή των αρχαίων λαών, με τον δικό του τρόπο, άλλοτε δηλωμένα κι άλλοτε αδήλωτα, πάντα συνειδητά, κάποιες φορές καμουφλαρισμένος πίσω από την επιδίωξη απλών, καθημερινών στιγμών – οι οποίες
ωστόσο θα «μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό των άλλων» – και άλλοτε μέσα
από μεγαλεπήβολα σχέδια με διαχρονικό, παγκόσμιο αντίκτυπο.
Όσο για την επιδίωξη της επιτυχίας, άρα και της υστεροφημίας, και το πόσο επώδυνη
μπορεί να γίνει, δεν μπορώ να ξεχωρίσω αυτήν την πορεία από την πορεία της ζωής
μας, είναι η αναγκαστική επιλογή μας, όποια μορφή κι αν της δίνουμε, και όλοι βαδίζουμε στον δρόμο της.
Ας εστιάσουμε στο βιβλίο σας «Ένα χνάρι στο χώμα». Πώς θα το
περιγράφατε; Μπορείτε να ξεχωρίσετε μία φράση του μυθιστορήματός σας
που σας αγγίζει ιδιαίτερα;
Όπως όλα τα έργα μου μέχρι τώρα, είναι ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα, που θυσιάζει το πλήθος για να μπορέσει να διεισδύσει στο βάθος των ηρώων του, που δηλώνει συνειδητά πως οι μάχες μας γίνονται πρώτα μέσα μας, με τους εαυτούς μας, και στη συνέχεια έξω, με τους άλλους ανθρώπους, και είναι επίμονος ερευνητής της πολυπλοκότητας και της πολυπρισματικότητας, αποποιούμενο κάθε κλισέ και ευκολία.
Η φράση που ξεχωρίζω είναι η χαρακτηριστική φράση που με αυτήν ξεκινάει το
βιβλίο μου: «Ποιος δεν θέλει, περνώντας από αυτήν τη ζωή, να αφήσει πίσω του ένα
χνάρι του στο χώμα;».
Αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή γιατί…
… γιατί ζώντας ωρίμασα και ένιωσα πως έχω κάτι να πω, πως θέλω, είμαι έτοιμη να
το μοιραστώ, περισσότερο για να δείξω στους άλλους ότι δεν είναι μόνοι, ότι δεν
είναι οι μόνοι, ούτε απροσάρμοστοι ούτε υπερβολικοί, και – πολύ σημαντικό –
ένιωσα ότι έχω και τον τρόπο, το κατάλληλο όχημα, δηλαδή τη βαθιά και συνειδητή
γνώση της γλώσσας μου, για να το κάνω.
Υπάρχει κάποια επιθυμία, στόχος ή όνειρο που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί
μας;
Άπειρα, όπως οι κόκκοι της άμμου στους βυθούς των ωκεανών, και θέλω να τα μοιραστώ με τους άλλους για να καταδείξω τις ομοιότητές μας, όχι τις διαφορές μας. Νιώθω ευγνώμων που μπορώ να τα μοιράζομαι μέσα από τις λέξεις και τις φράσεις των βιβλίων μου.
