Μετά τη δωρεά του έργου «Πρόσφυγας – Η γυναίκα της Σμύρνης» στη Δημοτική Ενότητα Νέου Ψυχικού, ο καταξιωμένος γλύπτης Γιώργος Πετρίδης, που ζει στη Νέα Υόρκη, μίλησε στο Say Yes to the Press για το επόμενο δημόσιο έργο που θα δωρίσει στην Ελλάδα και για πολλά ακόμα…
Σε τι φάση σας πετυχαίνουμε αυτήν την περίοδο;
Είμαι σε μια δημιουργική φάση όπου ασχολούμαι με την κατασκευή προτομών για πελάτες μου στη Νέα Υόρκη και παράλληλα προετοιμάζω το επόμενο δημόσιο έργο που θα τοποθετηθεί σε κεντρικό και σημαίνον σημείο της Αθήνας και θα είναι δωρεά από εμένα. Αυτό που μπορώ να σας πω τώρα είναι ότι πρόκειται για μια γυμνή γυναικεία μορφή, ύψους περίπου 2 μέτρων και σε δύο-τρεις μήνες θα βρίσκεται στην Αθήνα. Επίσης, η περιοδεύουσα έκθεση «Ελληνικές Κεφαλές» συνεχίζει το ταξίδι της… Ξεκίνησε από την Washington και μετά Hamptons, Βοστώνη, Εμιράτα, Los Angeles, Παρίσι… και τελικός τους προορισμός θα είναι η Αθήνα.
Από που αντλείτε έμπνευση;
Αντλώ έμπνευση από την ιστορία. Ειδικότερα από το πώς βίωσαν δικοί μου άνθρωποι σημαντικές ιστορικές περιόδους, όπως οι γονείς μου την Κατοχή ή η γιαγιά μου τη Μικρασιατική καταστροφή. Εμπνέομαι επίσης από τις ανθρώπινες σχέσεις.
Γιατί επιλέξατε να εκφράζεστε μέσα από τη γλυπτική; Τι ξεχωριστό έχει για εσάς;
Ξεκίνησα από τη ζωγραφική αλλά με κέρδισε η γλυπτική. Πιστεύω πως η γλυπτική με επέλεξε, δεν την επέλεξα. Η συγκεκριμένη τέχνη είναι εκ φύσεως χαώδης, έχει σκόνες και ρινίσματα παντού… Με τη γλυπτική δημιουργείς εξαρχής ένα αντικείμενο και το βλέπεις σταδιακά να εξελίσσεται μέχρι να πάρει την τελική του μορφή. Μπορεί να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος για τη δημιουργία ενός έργου…
Ποιες φάσεις της δημιουργίας ενός έργου κεντρίζουν περισσότερο το ενδιαφέρον σας;
Η αρχή και το τέλος. Στην αρχή, εξάπτει το ενδιαφέρον μου η ιδέα, το concept. Σκέφτομαι το μέγεθος, το χρώμα… Όταν πια το έργο είναι ολοκληρωμένο, είναι υπέροχο να επικοινωνώ με τον κόσμο, να συζητάμε και να ανταλλάζουμε απόψεις. Ο καθένας βλέπει ένα έργο τέχνης από τη δική του οπτική και χαίρομαι πραγματικά όταν μου λένε ότι βλέπουν σε κάποιο έργο μου «πτυχές» που εγώ δεν τις είχα καν φανταστεί.
Τι κοινό έχουν όλα τα έργα σας που αποτελεί την προσωπική σας σφραγίδα;
Πολλές από τις επιφάνειές μου έχουν ατέλειες, δεν είναι λείες. Έχουν σημάδια και είναι τραχιές, καθώς δεν χρησιμοποιώ εργαλεία για να τις εξομαλύνω και να τις λειάνω. Θέλω να δείξω την ομορφιά της ατέλειας. Γιατί όλοι έχουμε ατέλειες αλλά όλοι είμαστε όμορφοι. Θέλω επίσης να είναι εμφανής η διαδικασία της δημιουργίας.
Ποιο έργο από όσα έχετε φιλοτεχνήσει είναι το αγαπημένο σας;
Το αγαπημένο μου έργο είναι η «Θάλεια», που βασίζεται στη μητέρα μου και στην ιδιαίτερη και πολύπλοκη σχέση μου μαζί της και ο «Έλληνας του ‘40», που συμβολίζει τον Εμφύλιο και την Κατοχή.
Από τη Wall Street μέχρι τις διεθνείς εκθέσεις, πώς ήταν το ταξίδι σας;
Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με την τέχνη, ωστόσο τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής τα πήρα σε ηλικία 36 ετών. Και αργότερα ασχολήθηκα με τη γλυπτική. Για πάρα πολλά χρόνια συνδύαζα την εργασία μου ως οικονομολόγος με τη γλυπτική. Όταν αποφάσισα να αφοσιωθώ στην τέχνη μου ένιωσα απίστευτη ελευθερία και ενθουσιασμό. Πιστεύω πως είναι το πεπρωμένο μου.
Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας ένα όνειρό σας;
Μπορώ να πω πως είμαι πολύ ευχαριστημένος με ό,τι έχω κάνει ως τώρα. Θέλω οι «Ελληνικές Κεφαλές» να συνεχίσουν το ταξίδι τους στον κόσμο. Επίσης, θέλω να συνεχίσω να δημιουργώ δημόσια έργα για την Αθήνα και για άλλα μέρη της Ελλάδας. Να εμπνέομαι, να δημιουργώ και να αγγίζουν τα έργα μου τους ανθρώπους.
