Καλημέρα SayYesser!!!
Επειδή τα παιδιά είναι ξανά στην επικαιρότητα, για όλους τους λάθος λόγους και πάλι, και επειδή ποτέ δεν φταίει το παιδί που είναι στο περιθώριο, σου δίνω τροφή για σκέψη με την παρακάτω ιστορία και ας αναλογιστούμε όλοι οι ενήλικες τις ευθύνες μας απέναντί τους.
Η Gillian είναι 7 ετών, ένα κορίτσι που δεν πειθαρχεί στο σχολείο ή στο σπίτι.
Συνέχεια σηκώνεται, αφαιρείται, πετά στα σύννεφα και δεν παρακολουθεί τα μαθήματά της. Οι δασκάλες της στενοχωριούνται, την τιμωρούν, την πιέζουν, την επιβραβεύουν όταν παρακολουθεί, αλλά τίποτα δεν φαίνεται να διορθώνεται για πολύ. Η Gillian δεν καταφέρνει να κάθεται για πολλή ώρα στη θέση της και δεν μπορεί να παρακολουθήσει ήσυχα το μάθημα.
Όταν επιστρέφει σπίτι της, η μητέρα της την τιμωρεί. Όχι μόνο έχει κακούς βαθμούς και τιμωρίες στο σχολείο, αλλά εξαιτίας τους υποφέρει και στο σπίτι.
Μια μέρα κάλεσαν τη μητέρα της στο σχολείο. Η μητέρα της λοιπόν ήταν έτοιμη για τα άσχημα νέα, και πράγματι μία δασκάλα την ενημερώνει για πιθανή νοητική “αρρώστια” ή διάσπαση προσοχής.” Ίσως είναι υπερκινητικότητα ή χρειάζεται φαρμακευτική υποστήριξη”.
Κατά την διάρκεια της συζήτησης έρχεται ένας γηραιότερος δάσκαλος, που ήξερε το κοριτσάκι. Ζητάει από όλους τους ενήλικες, την μητέρα και τους συναδέλφους του να τον ακολουθήσουν σε ένα παράθυρο παρακολούθησης της τάξης, χωρίς η μικρή να το ξέρει.
Αυτός μπαίνει στην τάξη της Gillian, βάζει μουσική και φεύγει.
Το κορίτσι, καθώς είναι μόνο του στην τάξη, αμέσως σηκώνεται και αρχίζει να κινείται με τον ρυθμό της μουσικής, με πόδια που βγάζουν φτερά και αυτοπεποίθηση. Ο δάσκαλος χαμογελά στους συναδέλφους του και τη μητέρα, που τον κοιτάζουν με εκφράσεις σύγχυσης και κατανόησης, όπως συμβαίνει προς τους γηραιότερους συναδέλφους. Εκείνος τότε λέει: “Βλέπετε η Gillian δεν είναι άρρωστη, η Gillian είναι χορεύτρια!”
Συνιστά στη μητέρα της να την πάει σε μαθήματα χορού και οι συνάδελφοί του να την αφήνουν να χορεύει κατά καιρούς. Έτσι η μικρή παρακολουθεί το πρώτο μάθημα χορού και όταν επιστρέφει στο σπίτι λέει στη μαμά της:
“Εκεί είναι όλοι σαν κι εμένα, κανένας δεν κάθεται!”
Το 1981, έπειτα από καριέρα ως χορεύτρια, ανοίγει τη δική της σχολή χορού και απολαμβάνει παγκόσμια αναγνώριση για την τέχνη της. Η Gillian Lynne έγινε η χορογράφος του μιούζικαλ “Cats.”
Tip of the Day: Είναι τύχη για όλα τα “διαφορετικά” παιδιά να βρουν ενήλικες που θα τα αποδεχτούν για αυτό που είναι και όχι για αυτό που πρέπει να είναι.
Μακάρια τα παιδιά με διαφορετικότητες, αυτά που κάνουν φασαρία, τα παρεξηγημένα. Είναι εκείνα που δημιουργούν την ομορφιά του κόσμου.
