Καλημέρα SayYesser!!!
Αν με ρωτούσες ποια είναι η παλαιότερη μάχη, η πιο διαχρονική, η μητέρα όλων των μαχών θα σου έλεγα η μάχη των φύλων. Μπορώ να σου απαριθμήσω ένα σωρό λόγους για κόντρα όμως για μένα η πιο συνηθισμένη είναι ο συνδυασμός γυναίκα και τιμόνι.
Μία μέρα πάρκαρα μπροστά στο γραφείο που εκείνη την ώρα στο δρόμο είχε μαζεμένους πολλούς άντρες συναδέλφους. Ο χώρος πραγματικά ήταν για παρκάρισμα στον πόντο, την ώρα που πέρασα από μπροστά λοιπόν και πήγα να προσπεράσω να πάω να ψάξω καμία αλάνα να κάνω δουλίτσα, είδα από τον καθρέφτη το μειδίαμα και την αποδοκιμασία τους και φυσικά αυτά τα υπέροχα ειρωνικά γελάκια. Χωρίς να το σκεφτώ, λιοντάρι γαρ, έκανα όπισθεν και ο καλός Θεούλης ήταν μαζί μου γιατί ως εκ θαύματος πάρκαρα με μία κίνηση, ούτε ξανά μπροστά ούτε ξανά όπισθεν, με μία κίνηση σου λέω!
Κατέβηκα λοιπόν από το αυτοκίνητο λες και είχα πάρει υποτροφία στη ΝΑΣΑ τουλάχιστον. Πού θέλω να καταλήξω… Αν στη θέση μου ήταν άντρας το πιθανότερο ήταν οι συνάδελφοι να τον βοηθούσαν με τις μανούβρες μέχρι να παρκάρει ο αλληλέγγυος. Αν εγώ δεν τα
κατάφερνα τελικά να παρκάρω, το πήγαινε πλύνε κανένα πιάτο θαρρώ πως ήταν μονόδρομος.
Σου ποστάρω το παρακάτω που διάβασα πρόσφατα και πραγματικά περιγράφει τη ζωή αντρών και γυναικών πίσω από το τιμόνι:
«Το πρωί ήμουν στην Εθνική Οδό, κοιτάω αριστερά και τι να δω! Μία τύπισσα με πατημένα 120χλμ, να κοιτάει τον καθρέφτη και να βάζει κραγιόν. Και φυσικά έτσι αφηρημένη όπως ήταν άρχισε να μπαίνει στη δική μου λωρίδα. Τρόμαξα τόσο πολύ που μου έπεσε η ξυριστική μηχανή από το ένα χέρι και το σάντουιτς από το άλλο. Προσπάθησα να κουμαντάρω το τιμόνι με τα γόνατα, μου φεύγει και το κινητό όπως το κρατούσα με τον ώμο και μιλούσα, πέφτει μέσα στον καφέ που είχα ανάμεσα στα πόδια μου και έγιναν τα πλήκτρα του laptop χάλια… Ευτυχώς που δεν μου βράχηκε και η εφημερίδα που είχα ανοιχτή πάνω στο τιμόνι. Γυναίκες οδηγοί σου λέει μετά…».
