Η Ευλαμπία Τσιρέλη είναι συγγραφέας, θεολόγος εκπαιδευτικός στην ιδιωτική μέση εκπαίδευση, Διδάκτωρ Βιβλικής Γραμματείας και Θρησκειολογίας Α.Π.Θ. και δασκάλα δημιουργικής γραφής. Στη συνέντευξη που ακολουθεί μας μιλάει μεταξύ άλλων για το Εργαστήρι Συγγραφής Ιmaginarium και για το νέο της βιβλίο, ενώ κάνουμε και μία ωραία βόλτα στον κόσμο της!
Τι σας ώθησε στη συγγραφή; Θυμάστε την πρώτη σας συγγραφική απόπειρα;
Θυμάμαι τον εαυτό μου από πολύ μικρή ηλικία να αφηγείται ή να γράφει ιστορίες, στίχους,
πεζά. Αν με ώθησε κάτι περισσότερο στην πορεία, μάλλον ήταν η γενικότερη ιδιοσυγκρασία της οικογένειάς μου να αφηγείται ιστορίες και να μπλέκει την πραγματικότητα με τη μυθοπλασία. Την πρώτη απόπειρα γραφής την έκανα στους τοίχους του δωματίου μου με δικούς μου στίχους κι έπειτα σε διάφορα σημειωματάρια, με ποιήματα και πεζά. Ώριμη απόπειρα συγγραφής όμως, με δομημένη πλοκή σε διήγημα, μπορώ να πω ότι έκανα το 2006. Ήταν μια ιστορία μαγικού ρεαλισμού με φόντο το Εδιμβούργο όπου και κατοικούσα τότε, και με θέμα κάποιους ανθρώπους του περιθωρίου. Γενικά το θέμα της περιθωριοποίησης και του σκοταδιού είναι σταθερό στα γραπτά μου από τότε, είτε πρόκειται για πεζογραφία είτε για ποίηση.
Είστε δημιουργός του Εργαστηρίου Συγγραφής Imaginarium. Μιλήστε μας γι’ αυτό.
Το Εργαστήρι δημιουργήθηκε το 2014, όταν ο όρος «δημιουργική γραφή» στην Ελλάδα
ήταν ένας πολύ καινούργιος ακόμα όρος. Με επιμονή και πολλή δουλειά, η κοινότητα
μεγάλωσε και αυτή τη στιγμή μετρώ πάνω από 500 απόφοιτους. Το κυριότερο προσδοκώμενο του προγράμματος είναι η βελτίωση του λόγου, η συγγραφική αυτογνωσία
και η συνεχής εξέλιξη και εξάσκηση. Είναι ένα δυναμικό ξεκίνημα για τον ενδιαφερόμενο
που θέλει να δουλέψει, και μια καλή καθοδήγηση για τα πρώτα δύσκολα συγγραφικά και
εκδοτικά βήματα που πολλές φορές κρύβουν παγίδες και απογοητεύσεις όταν δεν έχουμε
δουλέψει ή προετοιμαστεί σωστά.
Ο Εδουάρδος ξαναχτυπά! «Ο Εδουάρδος και η Μεγάλη Διάσωση» είναι η δεύτερη
περιπέτεια του Εδουάρδου. Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε στους
μικρούς αναγνώστες;
Όπως και στο πρώτο βιβλίο, «Ο Εδουάρδος και η μεγάλη Σπηλιά», έτσι και στο δεύτερο,
πρώτα γεννήθηκε η ιστορία μέσα στο μυαλό μου κι έπειτα τα μηνύματα προέκυψαν
αρμονικά και αβίαστα μέσα από τον ίδιο τον ήρωα και τη δράση.
Το δεύτερο αυτό βιβλίο έχει να κάνει με την αλληλεγγύη και με τη βοήθεια σε κάποιους που πραγματικά δοκιμάζονται. Ο Εδουάρδος έχει πια μεγαλώσει και είναι ένας νέος με σπουδαίες ποιότητες χαρακτήρα. Αφού λοιπόν έχει ανακαλύψει την αληθινή του φύση, αυτή της νυχτερίδας δηλαδή, και την απολαμβάνει, έχει δυναμώσει και είναι έτοιμος να βοηθήσει τους άλλους. Οι μικροί (και οι μεγάλοι) αναγνώστες μπορούν να δουν μέσα από την ιστορία πόσο σημαντικό είναι να είμαστε ανοιχτοί να βοηθάμε τους άλλους, από όποια φυλετική ή κοινωνική ομάδα κι αν προέρχονται. Οι δύο διαφορετικές ομάδες εδώ είναι τα ποντίκια και οι νυχτερίδες, με τα ποντίκια να είναι αρκετά επιφυλακτικά απέναντι στις νυχτερίδες. Όλοι οι ήρωες αυτής της περιπέτειας δυναμώνουν προσφέροντας. Ακόμα και οι κακοί, μέσω της αγάπης, μαλακώνουν και μεταμορφώνονται. Άλλα μηνύματα του βιβλίου είναι τι σημαίνει πραγματικός ήρωας, καθώς επίσης πόσο σπουδαίο είναι να αντιμετωπίζουμε το σκοτάδι μας και να ξεπερνάμε τον εαυτό μας ή πόσο σημαντικό είναι να πιστεύουμε στον εαυτό μας και στον προσωπικό μας προορισμό.
Στον κόσμο της Ευλαμπίας…
…Ποια χρώματα κυριαρχούν αυτό το διάστημα;
Το βασικό είναι το μαύρο, που το κρατώ διαχρονικά και δεν φεύγει ποτέ από πάνω μου.
Αγαπώ πολύ τη βασική παλέτα της Γης, δηλαδή μπλε, πράσινο, καφέ σε όλες τις αποχρώσεις τους. Τελευταία έχω βάλει στη ζωή μου το έντονο κίτρινο.
…Ποια αρετή είναι η πιο σημαντική;
Αν επέλεγα μία, θα έλεγα πως η πιο σημαντική αρετή είναι η αυταγάπη διότι μόνο μέσω
αυτής μπορεί κανείς να αγαπήσει πραγματικά και υγιώς τους άλλους.
…Ποια ταινία, ποιο βιβλίο, ποια προσωπικότητα επηρέασε τη συνέχεια της διαδρομής;
Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω μόνο ένα σε κάθε κατηγορία. Στα πρώτα νεανικά χρόνια
σίγουρα θα έλεγα Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν ως προσωπικότητα, Άρχοντας των Δαχτυλιδιών ως βιβλίο
και οι περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς ως ταινία, αλλά και πολλά άλλα βιβλία έχουν
συμβάλει στη διαμόρφωσή μου, όπως Βερν, Ουάιλντ, Πόε κ.ά., αλλά και πολλή μουσική!
Συνήθως τα συνδύαζα. Για παράδειγμα, την περίοδο που μελετούσα καταραμένους
ποιητές, άκουγα Cure και αγαπημένη ταινία ήταν το The Crow. Όταν άκουγα φανατικά Pink
Floyd, διάβαζα δυστοπία ή επιστημονική φαντασία και έβλεπα ταινίες στο στυλ του Blade
Runner. Το ίδιο και με τους Uriah Heep. Me Björk διάβαζα μαγικό ρεαλισμό και
σουρεαλισμό κι έβλεπα Lynch. Κάπως έτσι πήγαινε, σε τρίπτυχα. Τώρα πια με επηρεάζει
ένα κύμα από διάφορες μορφές τέχνης, και πλήθος καλλιτεχνών. Οι προσωπικότητες που
με εμπνέουν δε, είναι πολύ απλοί και κοντινοί μου άνθρωποι.
…Ποιες λέξεις βρίσκονται στην κορυφή;
«Σ’ αγαπώ», «ευχαριστώ», «όνειρο», «γράφω», «ουρανός», «ζωή», «θάνατος», «δάσος».
Κλείνοντας, θα μοιραστείτε μαζί μας ένα όνειρό σας;
Ονειρεύομαι να είμαι υγιής, να ζήσω πολύ για να γράψω όλα αυτά που θέλω, και μαζί μου
να ζήσουν όσο περισσότερο γίνεται αυτοί που αγαπώ!
