Καλημέρα SayYesser!!!
Μέσα από την ιστορία που σου παραθέτω θέλω να αναρωτηθείς κι εσύ όπως έκανα κι εγώ: τι σε κινητοποιεί συνήθως; Η αγάπη ή ο φόβος; Επίσης, αν είσαι γονιός σκέψου: Πόσο συχνά χρησιμοποιείς τον φόβο και πόσο την αγάπη προκειμένου να διδάξεις κάτι στο παιδί σου; Μην απαντήσεις τώρα, είναι παγίδα! Διάβασε πρώτα την ιστορία του Αρούν Γκάντι και τα υπόλοιπα θα στα πω μετά!
“Κάποτε, ο Μανιλάλ Γκάντι είχε ένα σημαντικό συνέδριο στην πόλη. Η απόσταση ήταν περίπου 16-17 μίλια από το σπίτι τους, οπότε ζήτησε από τον γιο του, Αρούν, να τον πάει με το αυτοκίνητο εκείνος. Ο Αρούν, που μόλις είχε μάθει να οδηγεί, ενθουσιάστηκε με την προοπτική.
Πριν αναχωρήσουν, η μητέρα του Αρούν του έδωσε μια λίστα με τα είδη που χρειαζόταν από το παντοπωλείο. Επίσης, ο Μανιλάλ του ζήτησε να τακτοποιήσει μερικές εκκρεμότητες, όπως το σέρβις του αυτοκινήτου. Πριν μπει στο συνέδριο, ο Μανιλάλ ζήτησε από τον Αρούν να τον περιμένει στις 17.00 το απόγευμα.
Ο Αρούν τακτοποίησε όλες τις δουλειές και, στη συνέχεια, υποκύπτοντας στην έλξη ενός κινηματογράφου, παρακολούθησε μια ταινία. Όμως απορροφήθηκε τόσο πολύ που δεν συνειδητοποίησε πώς πέρασε η ώρα. Η ταινία τελείωσε στις 17:30 και ο Αρούν κατάλαβε ότι άργησε. Όταν έφτασε στον πατέρα του, μία ώρα αργότερα, στις 18.00 δεν τόλμησε να του πει την αλήθεια όταν εκείνος τον ρώτησε γιατί είχε αργήσει. Αντ’ αυτού, προσπάθησε να τον πείσει με ένα ψέμα λέγοντάς ότι καθυστέρησε διότι το αυτοκίνητο δεν είχε βγει εγκαίρως από το σέρβις.
Ο Μανιλάλ όμως είχε ήδη καλέσει στο συνεργείο και αναγνώρισε το ψέμα. Και τότε είπε “Δεν ξέρω πού έκανα λάθος μαζί σου και γιατί έπρεπε να μου πεις ψέματα σήμερα. Θα προσπαθήσω να μάθω πού έκανα λάθος και θα πάω σπίτι, 18 μίλια, με τα πόδια. Δεν έρχομαι μαζί σου στο αυτοκίνητο.” Και αμέσως, ξεκίνησε για να πάρει τον δρόμο της επιστροφής με τα πόδια. Ήταν αργά και η απόσταση τεράστια για να τη διασχίσει κανείς με τα πόδια. Ο Αρούν, το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να τον ακολουθεί με το αμάξι καθώς ο πατέρας του περπατούσε.
Ο Μανιλάλ αποφάσισε να διδάξει στον γιο του μια σημαντική ζωτική διδασκαλία. Δήλωσε ότι θα περπατούσε όλη την απόσταση για να επιστρέψει σπίτι. Ο Αρούν, σοκαρίστηκε με την αντίδραση του πατέρα του και βιώνοντας την ενοχή της πράξης του, ακολούθησε τον Μανιλάλ με το αυτοκίνητο, παρακολουθώντας τον να περπατά για ώρες μέσα στο σκοτάδι έξω από την πόλη υποβάλλοντας τον εαυτό του σε μια μεγάλη δοκιμασία χωρίς να έχει καμία ευθύνη. Και τότε, όπως είπε ο ίδιος αποφάσισε ότι δεν θα ξαναπεί ποτέ ξανά ψέματα.”
Τελικά μέσα από την απλότητα του Μανιλάλ Γκάντι βλέπουμε ότι σκέφτεται σοφά και επιλέγει τον δρόμο της αγάπης και όχι του φόβου. Δεν κατακρίνει, δεν αντιδρά άσχημα, δεν τιμωρεί! Γιατί, αν ακολουθούσε αυτόν τον δρόμο, τότε μάλλον ο Αρούν θα είχε επαναλάβει το λάθος του.
Ο Μανιλάλ επιλέγει τον δρόμο της αγάπης, λοιπόν, και έτσι δίνει ένα υπέροχο μάθημα στον γιο του. Τον διδάσκει ότι οι μεγάλες και ουσιαστικές αλλαγές γίνονται με την αγάπη και όχι με τον φόβο.
Τip of the Day: Έχοντας κάνει άπειρες ώρες ενδοσκόπησης θέλω να μοιραστώ μαζί σου ότι κάθε φορά που επιλέγω να ακολουθήσω τον δρόμο της αγάπης είτε για κάτι που αφορά τα επαγγελματικά μου είτε την προσωπική μου ζωή – και φυσικά όταν θέλω να διδάξω κάτι σημαντικό στα παιδιά μου – ξέρω ότι τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα! Μπορεί να ακούμε πολλά χαρούμενα και καμιά φορά γλυκανάλατα για την αγάπη αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ζούμε σε ροζ συννεφάκια. Η αγάπη μπορεί να κάνει θαύματα αλλά θέλει χρόνο και κόπο για να γίνουν! Όμως δεν υπάρχει ούτε μία αμφιβολία ότι ο δρόμος του φόβου – αν και πιο σύντομος και καμιά φορά αποδοτικός – όχι απλά δεν είναι ο προτιμότερος αλλά είναι αυτός που θα σε οδηγήσει σε αυταπάτες. Γιατί όταν κάτι το κάνει κάποιος επειδή φοβάται, δεν το κάνει επειδή θέλει ή επειδή έμαθε, αλλά γιατί δεν θέλει να έχει συνέπειες… Αυτός ο κάποιος μπορεί συχνά να είσαι εσύ! Τώρα, αν θες, απάντησέ μου στο ερώτημα που σου έθεσα στην αρχή…
