Καλημέρα SayYesser!!!
Αν κάτι έχουμε κατακτήσει 16.000 και πλέον άνθρωποι μέσα από αυτή τη στήλη είναι το “μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια”. Θα σου πω μόνο πως αν ζούσε σήμερα ο Diderot και μοιραζόμουν τα χθεσινά μηνύματά σου, θα είχε πολύ υλικό για να δουλέψει τη θεωρία του.
Λοιπόν μικρέ μου Diderot, part 2 σήμερα και πάμε να δούμε πώς θα καλμάρουμε όλη αυτή την έξαψη υπερκατανάλωσης και αγοράς αχρείαστων πολλές φορές πραγμάτων.
Το Φαινόμενο Ντιντερό μας λέει ότι η ζωή μας θα μας προκαλεί συνέχεια ώστε να προσθέτουμε ολοένα και περισσότερα αντικείμενα, οπότε αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως δεν έχει νόημα η ποσότητα αλλά η σημασία που έχουν αυτά τα πράγματα για μας.
Και επειδή όπου πρόβλημα, υπάρχουν και λύσεις, διάβασε παρακάτω τι προτείνουν οι ειδικοί να κάνουμε για να μας μείνει και τίποτα στην τσέπη…
Μειώνουμε την έκθεση. Σχεδόν κάθε συνήθεια ξεκινά από ένα έναυσμα ή σύνθημα. Ένας από τους πιο γρήγορους τρόπους για να μειώσουμε τη δύναμη του φαινομένου Diderot είναι να αποφεύγουμε τα ερεθίσματα συνήθειας που το προκαλούν εξαρχής. Καταργούμε την εγγραφή μας από εμπορικά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αποκλείουμε συνδρομές με εμπορικούς καταλόγους και τέλος συναντάμε τους φίλους μας σε ένα πάρκο για καφέ και όχι στο εμπορικό κέντρο.
Αγοράζουμε προϊόντα που να ταιριάζουν στο τρέχον “περιβάλλον” μας. Δεν χρειάζεται να ξεκινάμε από το μηδέν κάθε φορά που αγοράζουμε κάτι νέο. Όταν αγοράζουμε νέα ρούχα, μπορούμε να αναζητούμε αξεσουάρ που ταιριάζουν μια χαρά με την τρέχουσα γκαρνταρόμπα μας.
Αγοράζουμε ένα, δίνουμε ένα. Κάθε φορά που κάνουμε μια νέα αγορά, χαρίζουμε κάτι που δεν μας χρειάζεται πια. Αποκτήσαμε μια νέα τηλεόραση; Χαρίζουμε την παλιά μας αν δεν έχουμε να την αξιοποιήσουμε σε άλλο δωμάτιο ή στο εξοχικό μας. Η ιδέα είναι να αποτρέψουμε την αύξηση του αριθμού των αντικειμένων μας. Η ζωή μας πρέπει να περιτριγυρίζεται και να περιλαμβάνει μόνο πράγματα που μας φέρνουν χαρά και ευτυχία χωρίς να την “μπουκώνουμε” με άχρηστα αντικείμενα.
Δοκιμασία ενός μήνα χωρίς καμία μη απαραίτητη αγορά. Η διαδικασία είναι απλή: δεν μας επιτρέπεται να αγοράσουμε κανένα νέο αντικείμενο για ένα μήνα. Αντί να αγοράσουμε κάτι που θα το χρησιμοποιήσουμε 1 φορά τον χρόνο, το δανειζόμαστε από έναν γείτονα. ***Εγώ βέβαια έχω έναν κανόνα -δικό μου, αν κάτι το χρειαστώ για μία φορά το δανείζομαι αν όμως τείνω να το χρειαστώ ξανά το αγοράζω οπωσδήποτε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Θέλω θέλω θέλω. Δεν θα υπάρξει ποτέ ένα επίπεδο όπου θα τελειώσει η επιθυμία μας για νέα πράγματα. Υπάρχει πάντα κάτι για αναβάθμιση. Παίρνεις ένα νέο Honda; Μπορείς να κάνεις αναβάθμιση σε Mercedes. Παίρνεις μια νέα Mercedes; Μπορείς να κάνεις αναβάθμιση σε Bentley. Παίρνεις μια νέα Bentley; Μπορείς να κάνεις αναβάθμιση σε Ferrari. Παίρνεις μια νέα Ferrari; Καλέ πώς δεν σκέφτηκα να αγοράσω και ένα ιδιωτικό αεροπλάνο; Θέλω να πω πως η επιθυμία είναι απλώς μια επιλογή που παρέχει το μυαλό μας, όχι μια εντολή που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Tip of the Day: Η φυσική μας τάση είναι να καταναλώνουμε περισσότερο, όχι λιγότερο. Δεδομένης αυτής της τάσης, πιστεύω ότι η λήψη ενεργών μέτρων για τη μείωση της ροής της αδιαμφισβήτητης κατανάλωσης κάνει τη ζωή μας καλύτερη.
Προσωπικά, ο στόχος μου δεν είναι να μειώσω τη ζωή στα λιγότερα πράγματα, αλλά να τη γεμίσω με τη βέλτιστη ποσότητα πραγμάτων. Ελπίζω ότι αυτό το άρθρο θα σε βοηθήσει να σκεφτείς πώς να κάνεις το ίδιο.
Γι’ αυτό και δεν θα κλείσω με τα λόγια του Diderot που είπε αφού την πάτησε -και πάτωσε: «Αφήστε το παράδειγμά μου να σας διδάξει ένα μάθημα. Η φτώχεια έχει τις ελευθερίες της. Η χλιδή έχει τα εμπόδιά της»… αλλά με τις δικές μου σκέψεις που λένε μην τρελαθούμε κιόλας αγαπητέ Diderot καθώς τη φτώχεια πολλοί εμίσησαν, μα τη χλιδή κανείς… Αυτοεπιβαλλόμενα όρια, αν με ρωτάς είναι η απάντηση. Ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε μια προσεκτικά περιορισμένη ζωή δημιουργώντας περιορισμούς στους οποίους μπορούμε όμως να λειτουργήσουμε χαρούμενοι!!! Ε, δεν θα πάμε και από το ένα άκρο στο άλλο! Ούτε από την ευτυχία στη μιζέρια!
