Καλημέρα SayYesser!!!
Όταν κυκλοφόρησε η ταινία “The Bucket List” το 2007, όλο και περισσότεροι άνθρωποι αποκάλυψαν πως έφτιαχναν τις δικές τους λίστες με τα πράγματα που θέλουν να κάνουν πριν πεθάνουν απλά δεν ήξεραν πως λέγεται, οπότε ήρθε η ταινία και έδωσε όνομα σε αυτή τη συνήθεια. Εμείς εδώ στην Ελλάδα θα το λέγαμε “ένας κουβάς γεμάτος όνειρα”…
Δεν είχα σκεφτεί να καταγράψω ποτέ όλα αυτά που θέλω να κάνω πριν αφήσω τον μάταιο τούτο κόσμο και έτσι χωρίς σκέψη, περιμένοντας στην αναμονή του αεροδρομίου για να επιστρέψω σπίτι αποφάσισα να το κάνω.
Καθώς έκανα τη λίστα μου, συνειδητοποίησα ότι μάλλον είναι λίγο διαφορετική από τις περισσότερες από αυτές που έχω ακούσει. Συνήθως σε αυτές τις λίστες επιθυμιών βάζουμε μακρινές τοποθεσίες που είναι μάλλον δύσκολο να επισκεφθούμε ή φανταχτερά πράγματα που – ας είμαστε ειλικρινείς – είναι ακόμα πιο δύσκολο να αποκτήσουμε. Και σκέφτομαι αφού όλοι βάζουν “φανταστικά” πράγματα που πιθανό να μην γίνουν και ποτέ γιατί να μη γεμίσω και εγώ τον κουβά μου με μία λίστα πραγμάτων που θα ήθελα να ζήσω ή κάτι που θα ήθελα να ξαναζήσω. Δεν ξέρω αν λέγεται επιθυμία ή νοσταλγία πάντως εγώ κάπως έτσι ήθελα να γεμίσω τον δικό μου κουβά.
Με λίγα λόγια κατέληξα πως θα ήθελα πολύ για μια ακόμα φορά να βρεθώ με τους φίλους μου στον Κορυδαλλό, να κάνουμε κοπάνα την τελευταία ώρα, να φάμε στα Burgy στην Πλατεία Ελευθερίας (έχουν κλείσει εδώ και 20 χρόνια νομίζω) και να πάμε να ακούσουμε ροκιές στο “Καφενείο” ή να χορέψουμε μέχρι να ξεκουρδιστούμε στη “Νεφέλη” στην Πλατεία Μέμου.
Θα ήταν πραγματικό βάλσαμο αν έστω για μία στιγμή έβλεπα ανθρώπους μου που έφυγαν, για να τους γνωρίσω έστω και φευγαλέα τα παιδιά μου, που είμαι σίγουρη ότι θα τα λάτρευαν αν ήταν ακόμα μαζί μας.
Θα ήθελα πολύ να γυρίσω τον χρόνο πίσω και …να αλλάξω το παρελθόν; Όχι, απλά να ξαναζήσω το πρώτο μας αμήχανο ραντεβού, την πρώτη εγκυμοσύνη, το πρώτο “μαμά”, τα πρώτα βήματα, την πρώτη επιτυχία, την πρώτη αποτυχία… Συναισθήματα τόσο έντονα που όμως ο χρόνος τα φθείρει και τα ξεθωριάζει. Στα άσχημα λέμε πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, όμως στις χαρές ο χρόνος είναι αδυσώπητος περνάει και μαζί του παίρνει τη λαχτάρα και την έξαψη της στιγμής και αφήνει νοσταλγία.
Tip of the Day: Σου το είπα εξαρχής ο δικός μου κουβάς είναι νοσταλγικός και όχι μία λίστα που μπορείς να κάνεις check.
Όταν θα είμαι έτοιμη θα κάνω και έναν πιο εφικτό, όμως μέχρι τότε θα προσπαθήσω να ζω όσο το δυνατόν πιο έντονα, πριν άνθρωποι και συναισθήματα γίνουν θύμησες και τα βάλω απλά στον επόμενο κουβά αναμνήσεων.
Εσύ έχεις λίστα επιθυμιών;
