Τα τελευταία χρόνια, άρχισαν να χάνονται άνθρωποι που θεωρούσα φίλους από τη ζωή μου και επειδή αυτό άρχισε σιγά σιγά να με βαραίνει, αναρωτιόμουν αν κάτι δεν πήγαινε καλά με μένα. Αυτό δεν είχε λογική όμως, αφού μερικές από αυτές τις φιλίες κράτησαν για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια, οπότε προφανώς δούλευαν για πολύ καιρό απλά μετά κάτι άλλαξε. Αυτό λοιπόν που συνειδητοποίησα είναι ότι αυτές οι φιλίες ξεκίνησαν όταν ήμουν σε άλλη φάση της ζωής μου και οι σχέσεις μας δεν εξελίχθηκαν απλά στη συνέχεια, οπότε αναγκαστικά απομακρυνθήκαμε και στο τέλος χαθήκαμε.
Με μία καθαρή ματιά θα σου πω πως οι φίλοι μου ήταν εκεί όταν περνούσα δύσκολα στα ερωτικά μου, όταν θύμωνα για πράγματα που δεν τα θυμάμαι και σίγουρα δεν θα με ενοχλούσαν σήμερα, ήταν εκεί στις τρέλες μου και στα ξενύχτια, στις απρογραμμάτιστες εκδρομές, ήταν εκεί σε μία άλλη φάση της ζωής μου.
Μεγαλώνοντας όμως αλλάξαμε και εγώ αλλά και εκείνοι. Κάποιοι παντρευτήκαμε και κάναμε παιδιά, κάποιοι άλλοι όχι. Κάποιοι δουλεύαμε σε γραφείο τύπου 9-5 και άλλοι έκαναν καριέρα με πολλά ταξίδια και μετακινήσεις. Σε κάποιους άρεσε να μένουν στο σπίτι και σε κάποιους άλλους τα ατέλειωτα πάρτυ.
Μέσα στα χρόνια που μεσολάβησαν αλλάξαμε και έπρεπε να ξανασυστηθούμε. Όταν ξανασύστησα στους φίλους μου τη νέα εκδοχή του εαυτού μου, τότε ήταν ακριβώς η περίοδος που οι φίλοι μου παρατήρησαν την αλλαγή και οι επικοινωνίες μας μειώθηκαν.
Δύο άνθρωποι μπορούν να ξεπεράσουν τη φιλία τους, είτε λόγω διαφορετικών μονοπατιών, αλλαγών στον τρόπο ζωής, κακής ευθυγράμμισης αξιών, μεταπτώσεων στη ζωή ή προσωπικής ανάπτυξης. Ξέρω ότι πρέπει να δεχτώ όταν οι φιλίες κάνουν τον κύκλο τους. Μερικές φορές, απλώνω το χέρι όσες φορές μπορώ και είναι στο χέρι του άλλου να το ανταποδώσει. Οι σχέσεις οφείλουν να είναι αμφίδρομες. Αν ο άλλος είναι απόμακρος και δεν κάνει ενεργή προσπάθεια, δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Αν και στεναχωριέμαι γι’ αυτό, ξέρω ότι πρέπει να τον αφήσω να “φύγει”.
Tip of the Day: Υποθέτω ότι χρωστάω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου σε δύσκολες στιγμές και είμαι ευγνώμων για τις όμορφες αναμνήσεις που δημιουργήσαμε μαζί, δυστυχώς όμως δεν πάνε όλες οι σχέσεις παρακάτω…
Καθώς έχω προχωρήσει στο ταξίδι της ζωής, μερικοί από τους φίλους μου χαίρονται για μένα όταν βλέπουν τις θετικές αλλαγές που έχω κάνει. Ξέρω ότι μπορώ να συμπορευτώ με αυτούς τους ανθρώπους που με υποστηρίζουν και με ενθαρρύνουν καθώς χτίζω βήμα βήμα τη ζωή μου ενώ το ίδιο κάνω και εγώ προφανώς για αυτούς!
Έτσι, αφήνοντας πίσω τις φιλίες που έχουν “λήξει”, ανυπομονώ να γεμίσω τον χώρο που έχει ανοίξει στη ζωή μου με νέες φιλίες που πιθανόν να είναι πιο ισορροπημένες και δίκαιες και με ανθρώπους που βρίσκονται σε παρόμοια πορεία ζωής με εμένα.
Άλλοι λένε πως οι φίλοι φαίνονται στις χαρές και άλλοι πως οι φίλοι φαίνονται στις στενοχώριες. Εγώ θα πω πως οι φίλοι απλά φαίνονται… Εσύ;
