Καλημέρα SayYesser και καλή εβδομάδα!!!
Πρέπει να το παραδεχτείς, πως είναι κάποια θέματα που χτυπάω φλέβα! Δεν ήξερα πως είμαι ή έχω γύρω μου τόσους ενήλικες που συμπεριφέρονται σαν τρίχρονα παιδιά με ξεσπάσματα θυμού, ναζάκια και πείσματα.
Όμως, όπως πάντα σου λέω, κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του και αν δεν την έχει τη δημιουργούμε εμείς. Για να αποφεύγουμε λοιπόν τα “περιττά” ξεσπάσματα και τον παλιμπαιδισμό οφείλουμε να παρακολουθούμε τον εαυτό μας – διανοητικά, σωματικά, συναισθηματικά & πνευματικά.
1. Καταγραφή: Προσωπικά πιστεύω ότι η τήρηση ημερολογίου είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσουμε αυτογνωσία. Η καταγραφή, μας βοηθά να κατανοήσουμε όχι μόνο τι συμβαίνει γύρω μας ή μαζί μας αλλά και τι συμβαίνει μέσα μας. Παρακολουθεί τα συναισθήματά μας και μας βοηθά να κάνουμε ενδοσκόπηση ώστε να αποφεύγουμε την επανάληψη προηγούμενων λαθών.
2. Άσκηση: Η γυμναστική, η γιόγκα, το περπάτημα, το τρέξιμο ή οποιοδήποτε άθλημα- οποιαδήποτε σωματική μορφή άσκησης είναι ένας άλλος τρόπος για να διοχετεύσουμε την αρνητική ενέργεια σε κάτι παραγωγικό. Αναζωογονεί τον εγκέφαλο και την καρδιά μας και επίσης μας σταθεροποιεί συναισθηματικά. Ο διαλογισμός είναι ένας ακόμη τρόπος για να διοχετεύσουμε την ενέργειά μας και να παραμείνουμε ήρεμοι και χωρίς άγχος, ώστε να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε υπερβολικά.
3. Απομάκρυνση από τις οθόνες: Μειώνουμε τον χρόνο παραμονής στις οθόνες όπως την τηλεόραση, το τηλέφωνο, το laptop ή οποιαδήποτε άλλη οθόνη χρησιμοποιούμε! Ας κάνουμε ένα διάλειμμα από την τεχνολογία. Η τεχνολογία είναι μια ευλογία, αλλά μόνο αν τη χρησιμοποιούμε με σύνεση. Μπορεί να μας κάνει να αγνοήσουμε όλες τις ευλογίες που έχουμε στη ζωή μας αν τη χρησιμοποιούμε εθιστικά. Γι’ αυτό απενεργοποιούμε τα πάντα για λίγο, συγκεντρωνόμαστε στη ζωή μας και επιστρέφουμε -αν το θέλουμε, στη ρουτίνα μας όταν όλα θα είναι υπό έλεγχο.
4. Μίλα!: Η συζήτηση είναι ο καλύτερος τρόπος για να νιώσουμε αμέσως καλύτερα. Αλλά είναι δύσκολο να έχεις τον έλεγχο όταν ο εγκέφαλος και η καρδιά σου έχουν μια διαμάχη. Αυτό μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε μόνοι και αγχωμένοι. Αν δεν μπορείς να μιλήσεις σε κάποιον, μπορείς να μοιραστείς τα συναισθήματά σου με διάφορους τρόπους. Μπορείς να γράψεις σε χαρτί ή ακόμα και σε ιστολόγια, να δημιουργήσεις τέχνη, να τραβήξεις νέες φωτογραφίες ή ακόμη και να δημιουργήσεις μουσική. Μόλις μοιραστείς αυτό που σε βασανίζει με τους γύρω σου θα δεις ότι δεν είσαι μόνος αφού υπάρχουν και άλλοι γύρω σου που αισθάνονται το ίδιο.
Tip of the Day: Το πραγματικό πρόβλημα δημιουργείται όταν αποφεύγουμε την ευθύνη, πεισμώνουμε και σταματάμε να συμπεριφερόμαστε ή να διαπραγματευόμαστε με ενήλικο τρόπο. Η συζήτηση σε επίπεδο ενηλίκων απαιτεί προσπάθεια. Δεν θέλουμε όλοι να παραμερίσουμε τα εγωιστικά μας συμφέροντα, να ακούσουμε τις ανάγκες των άλλων γύρω μας ή να βρούμε τρόπους να επιλύσουμε το πρόβλημα των αντικρουόμενων αναγκών. Όμως η συμβίωση θέλει αγώνα. Βήμα βήμα θα το πετύχουμε και αυτό. Κάποια στιγμή με επιμονή και υπομονή θα φτάσουμε στην ενηλικίωση. Εξάλλου τι λέμε πάντα; Μη φοβάσαι όταν προχωράς αργά, να φοβάσαι μόνο όταν στέκεσαι ακίνητος…
