Καλημέρα SayYesser!!!
Όταν ξάπλωσα την Κυριακή το βράδυ να κοιμηθώ, η τελευταία σκέψη – ευχή που έκανα ήταν σχεδόν χωρίς να το σκεφτώ: “Προσεύχομαι να επιβιώσω από όλα όσα προβλήματα και εμπόδια θα αντιμετωπίσω αυτή την εβδομάδα”.
Εκείνη τη στιγμή μου φάνηκε μια λογική σκέψη, εξάλλου όλοι αντιμετωπίζουμε προκλήσεις και η επιβίωση συχνά μοιάζει με το ελάχιστο που χρειάζεται για να προχωρήσουμε μπροστά. Αλλά όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο ανασφαλής γινόμουν.
Γιατί θα έπρεπε απλώς να επιβιώσω; Πότε η ζωή μου έγινε θέμα επιβίωσης απλά να βγάζω τη μέρα, να υπομένω και να συνεχίζω αντί να απολαμβάνω;
Υπήρξε μια εποχή που ονειρευόμουν περισσότερα – να προοδεύω, να βρίσκω χαρά στα μικρά πράγματα, να νιώθω τη συγκίνηση του ενθουσιασμού και τη ζεστασιά της ικανοποίησης. Αλλά τελευταία νιώθω σαν να είμαι παγιδευμένη σε έναν αδυσώπητο κύκλο προβλημάτων και λύσεων.
Η ζωή μοιάζει να έχει γίνει μια σειρά από προκλήσεις που πρέπει να ξεπεραστούν αντί για ένα ταξίδι που πρέπει να ευχαριστηθώ.
Δεν θέλω να ξυπνάω κάθε πρωί με βαριά καρδιά, περιμένοντας να λυθεί το επόμενο πρόβλημα. Θέλω να ξυπνάω με μια αίσθηση θαυμασμού και περιέργειας για το τι μπορεί να φέρει η μέρα.
Θέλω να νιώθω το φως του ήλιου στο πρόσωπό μου και να εκτιμώ τη ζεστασιά του, όχι μόνο ως ένα σύντομο διάλειμμα από το κρύο αλλά ως υπενθύμιση της ομορφιάς του κόσμου.
Η ζωή πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από απλή επιβίωση. Πρέπει να έχει να κάνει με τη σύνδεση, το πάθος και το νόημα. Θα πρέπει να έχει να κάνει με την ανακάλυψη αυτού που κάνει την καρδιά μου να χτυπάει πιο γρήγορα και φέρνει ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου.
Δεν θέλω απλώς να ξεπερνάω τα προβλήματά μου- θέλω να βρίσκω νόημα και ανάπτυξη σε αυτά.
Δεν θέλω η ζωή μου να είναι ένας συνεχής κύκλος σκοντάφτοντας, αποτυγχάνοντας και προσπαθώντας ξανά. Δεν θέλω να βρίσκομαι σε κατάσταση επιβίωσης όλη την ώρα.
Θέλω να γελάω περισσότερο, να αγαπώ βαθύτερα και να ζω ολοκληρωμένα.
Tip of the Day: Δεν θέλω οι προσευχές μου να αφορούν μόνο την επιβίωσή μου αλλά και των γύρω μου. Ναι, οι προκλήσεις θα έρθουν – πάντα έρχονται, όμως θέλω να προσεύχομαι για τη δύναμη να τις αντιμετωπίζω, τη σοφία να μαθαίνω και τη χάρη να βρίσκω τη χαρά εν μέσω αυτών.
Θέλω να θυμάμαι ότι η ζωή δεν είναι μια μάχη που πρέπει να κερδηθεί αλλά ένα ταξίδι που πρέπει να απολαύσουμε.
Έτσι, την επόμενη φορά που θα με ρωτήσουν για τις προσευχές μου, θα πω το εξής: «Προσεύχομαι να βρίσκω το κουράγιο να ζήσω και όχι απλώς να επιβιώσω. Προσεύχομαι για στιγμές γαλήνης μέσα στο χάος, για αναλαμπές ομορφιάς μέσα στην καθημερινότητα και για την ικανότητα να βλέπω την κάθε μέρα ως δώρο και όχι ως δοκιμασία. Γιατί βαθιά μέσα μου δεν θέλω απλώς να “ξεπεράσω” τη ζωή. Θέλω να την αγκαλιάσω, να τη νιώσω, να τη δοκιμάσω, να την τιμήσω και να την αγαπήσω. Θέλω να ζήσω.
