Δύσκολα οι άνθρωποι ανοίγονται και παραδέχονται ότι απέτυχαν. Συνήθως τέτοια συναισθήματα κρύβονται κάτω από το χαλάκι του υποσυνείδητού μας μέχρι να φυσήξει και να σκορπίσουν πάλι όλα μέσα στο μυαλό μας.
Οι άνθρωποι νιώθουμε αποτυχία για πολλούς λόγους. Άλλοι γιατί χωρίσαμε ή είμαστε με ένα σύντροφο που πια δεν επιθυμούμε, άλλοι γιατί απέτυχαν να πάρουν μία προαγωγή ή στις εξετάσεις για κάποιο δίπλωμα, άλλοι πάλι γιατί δεν απέκτησαν τα παιδιά που λαχταρούσαν ή ενώ έχουν παιδιά δεν έχουν καλές σχέσεις μαζί τους και πάει λέγοντας, καθώς η λίστα των απογοητεύσεων μοιάζει ατελείωτη.
Ό,τι και αν έχει συμβεί και μας έκανε να νιώσουμε αποτυχημένοι, το συμπέρασμα είναι ένα: τα πράγματα δεν πήγαν όπως ελπίζαμε, δεν ανταποκριθήκαμε στις προσδοκίες μας – τις δικές μας ή των άλλων – και δεν αισθανόμαστε καλά με αυτό.
Έχω δύο ατάκες να σου πω για όλα τα παραπάνω, και η μία είναι πως “ο φοίνικας πρέπει να καεί για να αναδυθεί ” αλλά και “στους καλούς ανθρώπους συμβαίνουν κακά πράγματα”.
Εντάξει, μπορεί να είναι κλισέ, αλλά στηρίζονται στην αλήθεια αφού δεν υπάρχει εξήγηση – ή δικαιοσύνη – για τον πόνο που πρέπει να περάσουμε ορισμένοι άνθρωποι. Και για να είμαι δίκαιη, η πιο σωστή ρήση θα ήταν «τα κακά πράγματα συμβαίνουν σε όλους τους ανθρώπους» καθώς δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε έναν από μας που κατά τη διάρκεια της ζωής μας δεν βιώσαμε απογοήτευση, αποτυχία ή ματαίωση.
Μερικές φορές η αποτυχία είναι μια ευκαιρία να μάθουμε για τον εαυτό μας και η πρόκληση είναι να μην αφήσουμε τα αρνητικά συναισθήματα που συνοδεύουν την αποτυχία να διαβρώσουν τους χαρακτήρες μας και να μην την αφήσουμε να καθορίσει την υπόλοιπη ζωή μας.
Tip of the Day: Πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν τον όρο «αποτυχία». Αυτό συμβαίνει επειδή η «αποτυχία» (ή ο φόβος της) έχει τις ρίζες της στη ντροπή, ένα συναίσθημα που αγωνιούμε να αποφύγουμε για τον απλό λόγο ότι μας κάνει να νιώθουμε άσχημα, ελαττωματικοί και ηττημένοι. Και ο λόγος που μας κάνει να νιώθουμε άσχημα εξαρτάται από την προσωπική και κοινωνική μας κατάσταση. Με άλλα λόγια, οι ακατάστατες, λοξές, προοπτικές μας για τον κόσμο και το αδιανόητο πια τι θα πουν για μας.
Δεν χρειάζεται να στοχοποιούμε τόσο πολύ την αποτυχία. Μπορούμε να την αντιμετωπίζουμε σαν να είναι απλώς ένα γεγονός. Ένα αναπόφευκτο γεγονός που όμως αποδεικνύει περίτρανα ότι είμαστε ζωντανοί, δοκιμάσαμε, πέσαμε και ξανασηκωθήκαμε. Ό,τι ακριβώς δηλαδή μας χρειάζεται για να μάθουμε περισσότερα για το ποιοι είμαστε.
Επιτυχία για μένα είναι να μπορώ να είμαι η πληρέστερη, πιο αυθεντική έκφραση του εαυτού μου σε όλους τους τομείς της ζωής μου και ειδικά όταν η αποτυχία μου χτυπάει την πόρτα. Επιτυχία για μένα είναι να εμφανίζεσαι στον κόσμο όπως πραγματικά είσαι. Να ζεις μια ζωή που να αντικατοπτρίζει πραγματικά εσένα, όχι τις προσδοκίες της μαμάς σου, του συντρόφου σου, του αφεντικού σου ή των ανθρώπων που ακολουθείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αποτυχία είναι να προδώσεις τα ταλέντα σου και αυτό που έχεις στην καρδιά σου γιατί φοβάσαι “το κακό”, μη σου συμβεί.
Αν κάτι μου δίνει κουράγιο κάθε φορά που πέφτω είναι να σκέφτομαι πως η αποτυχία δεν είναι το αντίθετο της επιτυχίας αλλά μέρος της…
