Η Ευαγγελία Ευσταθίου ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο της λογοτεχνίας εδώ και πολλά χρόνια και μας προσφέρει απλόχερα βιβλία που αγαπάμε να διαβάζουμε. Με αφορμή το βραβείο Βιβλιοπωλείων Public με το οποίο τιμήθηκε το «Άγριο Χάραμα», παραχώρησε συνέντευξη στο Say Yes to the Press.
Το «Άγριο Χάραμα» τιμήθηκε με το βραβείο Βιβλιοπωλείων Public στην κατηγορία Ελληνικό Μυθιστόρημα. Πώς νιώσατε όταν ανακοινώθηκε η βράβευση και τι σημαίνει για εσάς;
Ένιωσα πολύ μεγάλη χαρά και θα είμαι ειλικρινής, σε ένα μεγάλο βαθμό δικαίωση. Γνωρίζω πως ο κόσμος με αγαπά και με στηρίζει, όμως ποτέ μέχρι στιγμής δεν είχα πάρει κάποιο βραβείο παρά το γεγονός πώς 3 βιβλία μου είχαν περάσει στη δεκάδα. Το βραβείο αυτό το έδωσαν τα βιβλιοπωλεία των PUBLIC και τους ευχαριστώ πάρα πολύ, αλλά γνωρίζω πως η επιλογή έγινε βάση και της δικής τους προτίμησης αλλά και της προτίμησης του κόσμου. Για μένα είναι ας πούμε η επιβράβευση για τα τόσα χρόνια της πορείας στον χώρο και την αγάπη που νιώθουν οι αναγνώστες για τα βιβλία μου.
Να γυρίσουμε λίγο τον χρόνο πίσω για να σταματήσουμε στην περίοδο πριν ξεκινήσετε να γράφετε αυτό το μυθιστόρημα. Πώς το εμπνευστήκατε; Ποιες σκέψεις και εικόνες περνούσαν τότε από το μυαλό σας;
Ήταν μία από τις δυσκολότερες περιόδους της ζωής μου. Σε όλα τα επίπεδα ένιωθα ότι πάλευα με βουνά και κύματα. Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα ότι δεν μπορούσα να κάνω ένα ακόμη βήμα. Από τη στιγμή όμως που αποτυπώθηκαν οι πρώτες λέξεις στην οθόνη του υπολογιστή, κατάλαβα ότι όσο άγριο κι αν είναι ένα χάραμα πάντα θα είναι μονόδρομος προς την ανατολή. Και αυτήν την σκέψη την έκανα στάση ζωής. Και γράφοντας βρήκα ξανά τη δύναμη να αντικρίσω το ξημέρωμα.
Είστε πολυγραφότατη. Ποια είναι τα δώρα που σας έχει προσφέρει η συγγραφή και τα ταξίδια σας στον κόσμο της μέχρι να πάρει την τελική του μορφή το κάθε έργο σας;
Το μεγαλύτερο δώρο που έχω εισπράξει από τη συγγραφή είναι η αγάπη του κόσμου και η γνωριμία μου με ανθρώπους που κάτω από διαφορετικές συνθήκες δεν θα είχα τη χαρά και την τιμή να γνωρίσω ποτέ. Είναι η ηθική ικανοποίηση ότι το δημιούργημα της δικής μου ψυχής γίνεται ανάπαυλα, δύναμη, ελπίδα και όνειρο για πολλούς ανθρώπους. Είναι ηθικό το παράσημο που έχω πάρει μέσα από τα βιβλία μου και δεν θα το άλλαζα για τίποτε στον κόσμο.
Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε και σας γοήτευσε;
Το πρώτο βιβλίο που διάβασα ήταν το Πρίγκιψ και Φτωχός. Ήμουν 12 χρονών όταν το δανείστηκα από τη σχολική βιβλιοθήκη με παρότρυνση του δασκάλου μου. Κάπως έτσι μπήκα στον κόσμο της λογοτεχνίας που για μένα ήταν είναι και θα είναι πάντα μαγικός. Κάπως έτσι ένιωσα τη βαθιά ανάγκη να ταξιδεύω ως αναγνώστρια μέσα από τη μυθοπλασία. Και κάπως έτσι ένιωσα την ανάγκη να δημιουργήσω μία δική μου ιστορία πρωτίστως για να τη διαβάζω και να λυτρώνομαι εγώ και τότε, σε ένα πολύ μακρινό όνειρο, να τη διαβάζουν και να λυτρώνονται άλλοι.
Έχετε αναρωτηθεί γιατί γράφετε και πώς η έμπνευση γίνεται βιβλίο; Αν δεν σας είχε κερδίσει η συγγραφή, υπάρχει κάποια τέχνη που ίσως να σας είχε συγκινήσει τόσο ώστε να θελήσετε να εκφραστείτε μέσω αυτής;
Το είχα αναρωτηθεί στα πρώιμα στάδια της συγγραφής και δεν σκέφτηκα πολύ για να λάβω την απάντηση. Ήξερα σχεδόν αμέσως μετά τη διατύπωση της ερώτησης ότι έγραφα για να φωτίσω και τη δική μου ψυχή ή για να την απαλλάξω από τα σκοτάδια της. Ήξερα πως έγραφα γιατί πάντα οι λέξεις ήταν το ομορφότερο παιχνίδι για μένα. Και ήξερα πως έγραφα γιατί όσα ήθελα να πω ίσως να ήθελα να τα ακούσουν κι άλλοι για να διαβούμε μαζί τους ίδιους δρόμους και να δούμε τα ίδια τοπία.
Αν δεν με είχε κερδίσει τόσο ολόψυχα η συγγραφή νομίζω πως πάλι στην τέχνη θα στρεφόμουν. Είναι ζωτική ανάγκη για εμένα να δημιουργώ. Οπότε, αν δεν δημιουργούσα ιστορίες, ίσως δημιουργούσα πίνακες ή ποιήματα ή τραγούδια ή μουσική. Είναι συναρπαστικό να συλλαμβάνεις κάτι με το μυαλό σου και την ψυχή σου και να του δίνεις μορφή. Αυτό δεν θα το άλλαζα με τίποτε.
Μια αγαπημένη σας φράση από το «Άγριο Χάραμα» είναι…
«Όσο άγριο κι αν είναι το χάραμα, οδηγεί πάντα στην ανατολή».
