Kαλημέρα SayYesser!!!
Αχ, η καλοσύνη! Είναι σαν τη σοκολάτα: όλοι τη λατρεύουν, αλλά αν την καταναλώνεις υπερβολικά, μπορεί να καταλήξεις με πονόκοιλο. Καλά, δεν περιμένεις από μένα να σου πω ότι η υπερβολική καλοσύνη μπορεί να σε μετατρέψει σε μαγνήτη για αχάριστους, που όσο περισσότερο τους ταΐζεις, τόσο περισσότερο πεινάνε.
Το ήξερες ότι η καλοσύνη έχει συνταγή; Και όμως η συνταγή της είναι εύκολη και απλή: ένα τσουκάλι που ποτέ δεν αδειάζει και μπόλικη αυταπάρνηση. Όταν ξεκινάς να είσαι καλός, είναι σαν να έχεις ένα μαγικό τσουκάλι σούπας που ποτέ δεν τελειώνει. Οι γύρω σου το μυρίζουν από μακριά και τρέχουν να γεμίσουν τα μπολ τους. Μπορεί να ξεκινάς με μια καλή πράξη – ίσως να δανείσεις τη ζακέτα σου σε κάποιον κρυωμένο συνάδελφο – αλλά σύντομα θα βρεθείς να προσφέρεις ολόκληρη την ντουλάπα σου σε όποιον απλά στο ζητήσει!
Και αυτό σε οδηγεί στο Φαινόμενο της Αχόρταγης Αχαριστίας! Ας το παραδεχτούμε, ορισμένοι άνθρωποι είναι σαν τους μονόκερους των παραπόνων: ποτέ δεν είναι ευχαριστημένοι και πάντα θέλουν περισσότερα. Αν τους προσφέρεις ένα κομμάτι πίτας, θα αναρωτηθούν γιατί δεν πήραν και παγωτό μαζί. Κάπως έτσι, από τον δανεισμό μιας ζακέτας καταλήγεις να παραχωρείς ολόκληρη την ντουλάπα σου, χωρίς κανένα κέρδος φυσικά.
Και έτσι έρχεται η ώρα για το Πείραμα της Καλοσύνης… Μία μέρα λοιπόν, επιλέγεις να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό. Αποφασίζεις να σκληρύνεις… Λες “όχι” στον φίλο που θέλει να δανειστεί το αυτοκίνητό σου για το Σαββατοκύριακο και τι ακούς; “Μα καλά, τι έπαθες ξαφνικά;” Στην πραγματικότητα, απλά δοκίμασες να δεις αν η καλοσύνη έχει ημερομηνία λήξης και κάπου εκεί ξεκινούν οι παρεξηγήσεις και εξηγήσεις δεν δίνονται.
Η Παρεξήγηση της Καλοσύνης, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό σαν τίτλο, συμβαίνει όταν οι άλλοι νομίζουν ότι η καλοσύνη είναι αστείρευτη πηγή, όπως το νερό της βρύσης και δεν τελειώνει ποτέ. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όμως είναι ότι ακόμα και η πιο καλή καρδιά έχει τα όριά της. Ειδικά όταν αρχίζουν να σε θεωρούν δεδομένο. “Μα γιατί δεν με πήρες τηλέφωνο σήμερα; Τι, δεν μ’ αγαπάς πια;”
Σου θυμίζει κάτι; Εμένα ναι! Τη γοητεία της αχαριστίας… και κάπως έτσι ξεκινάς να αναγνωρίζεις τα Σημάδια της Υπερβολικής Καλοσύνης. Με τον καιρό, γιατί είπαμε μπορεί να είσαι καλός αλλά όχι χαζός, αρχίζεις να παρατηρείς ότι σε φωνάζουν μόνο όταν έχουν ανάγκη. Ο φίλος που εμφανίζεται μόνο για να σου ζητήσει να φυλάξεις τον σκύλο του ενώ πάει διακοπές, η συνάδελφος που σε καλεί για καφέ, αλλά πάντα ξεχνάει το πορτοφόλι της, ο αδερφός σου που έρχεται απρόσκλητος για διακοπές στο εξοχικό σου χωρίς να σε ενημερώσει πρώτα και άλλα… Ναι, αυτά είναι σημάδια ότι η καλοσύνη σου έχει γίνει μαγνήτης αχάριστων.
Όπως όμως συνηθίζω να σου λέω, όπου υπάρχει πρόβλημα εκεί κοντά είναι και η λύση του και έτσι ακόμα και αν ο μ@λ@κομαγνήτης σου είναι ενεργός, υπάρχει ακόμα τρόπος να ανακτήσεις την ισορροπία. Η λύση είναι απλή: μάθε να λες “όχι” με χαμόγελο. Εξασκήσου μπροστά στον καθρέφτη. “Θα ήθελα να δανειστώ το αυτοκίνητό σου;” “Όχι, αλλά ευχαριστώ που ρώτησες!” Στην αρχή μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά με τον καιρό θα νιώσεις την απελευθέρωση. Θα βρεις τον χαμένο σου χρόνο και την ψυχική σου ηρεμία.
Tip of the Day: Η καλοσύνη είναι υπέροχη, αλλά όταν γίνεται ανεξέλεγκτη, μπορεί να γεννήσει αχάριστους που ποτέ δεν χορταίνουν. Μάθε να διαχειρίζεσαι την καλοσύνη σου όπως ένα πολύτιμο μπαχαρικό: σε μικρές, ελεγχόμενες δόσεις. Και θυμήσου, δεν χρειάζεται να είσαι πάντα ο καλός Σαμαρείτης. Μερικές φορές, μπορείς να είσαι απλά… εσύ!
