Καλημέρα SayYesser!!!
Ξέρεις τι κατάλαβα τελευταία; Ότι το χάος δεν είναι εχθρός μας. Είναι εκεί, παντού γύρω μας, άλλοτε μικρό κι άλλοτε μεγάλο. Είναι τα παιχνίδια στο πάτωμα, τα πιάτα που περιμένουν στον νεροχύτη, τα email που μαζεύονται σαν τα ρούχα στη μπουγάδα. Όσο κι αν προσπαθείς να το πολεμήσεις, αυτό πάντα κερδίζει.
Αλλά τι θα γινόταν αν, αντί να το πολεμάμε, μαθαίναμε να ζούμε μαζί του; Πήρα την ιδέα από μια φίλη που λέει ότι το σπίτι της είναι “δημιουργικό χάος”. Και ξέρεις κάτι; Το αγάπησα αυτό. Γιατί αν το καλοσκεφτείς, το χάος είναι απλώς η ζωή που κινείται.
Μια μέρα, αντί να φωνάξω στα παιδιά να μαζέψουν τα παιχνίδια τους, κάθισα κάτω μαζί τους και αρχίσαμε να φτιάχνουμε πύργους. Το σαλόνι έγινε πεδίο μάχης, αλλά η στιγμή ήταν ανεκτίμητη. Κι εκεί κατάλαβα πως, όταν δεχτείς το χάος, αποκτάς μια άλλη οπτική. Το σπίτι μου μπορεί να μην είναι τέλειο, αλλά είναι γεμάτο ζωή, φωνές και γέλια.
Το ίδιο ισχύει και για το χάος στο μυαλό μας. Οι ατελείωτες σκέψεις, οι φόβοι, τα “πρέπει”. Αντί να τα πολεμάμε, μήπως να τα ακούσουμε; Να δούμε τι έχουν να μας πουν;
Tip of the Day: Μην προσπαθείς να εξαλείψεις το χάος. Βρες μια μικρή γωνιά, φυσική ή ψυχική, που να είναι “τάξη” για σένα. Και άσε το υπόλοιπο να υπάρχει χωρίς ενοχές.
Το χάος δεν είναι η απουσία τάξης, αλλά η παρουσία ζωής. Thank me later!
