Καλημέρα SayYesser!!!
Σκέφτηκα σήμερα να μιλήσουμε για κάτι που, κακά τα ψέματα, λίγο-πολύ όλοι έχουμε περάσει. Ξέρεις, αυτή τη στιγμή που συνειδητοποιείς πως δίνεις πολλά περισσότερα απ’ όσα λαμβάνεις. Ότι κάνεις τα πάντα για τους άλλους, αλλά όταν έρθει η ώρα να χρειαστείς κάτι, δεν υπάρχει κανείς εκεί.
Ήμουν, λοιπόν, κι εγώ ο τύπος του ανθρώπου που θα διέσχιζε ολόκληρο ωκεανό για κάποιον που δεν θα έκανε ούτε ένα βήμα για μένα. Κι όχι μόνο αυτό. Ζητούσα συγγνώμη ακόμα κι όταν δεν είχα κάνει τίποτα κακό, απλώς για να διατηρήσω την ισορροπία στις σχέσεις μου.
Αυτό είναι το πρόβλημα με το να είσαι «εκεί για όλους». Στην αρχή, νιώθεις καλά. Είσαι το άτομο που μπορούν να στηριχτούν, ο φίλος που θα λύσει τα πάντα. Αλλά μετά, αρχίζεις να κουράζεσαι. Γιατί; Γιατί, δεν γίνεται να γεμίζεις τους άλλους αν δεν γεμίζεις πρώτα τον εαυτό σου.
Μου πήρε καιρό να καταλάβω ότι το να είσαι διαθέσιμος για τους άλλους δεν σημαίνει να αφήνεις τον εαυτό σου πίσω. Κι ακόμα περισσότερο, ότι δεν χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη για κάτι που δεν είναι δικό σου λάθος. Οι σχέσεις είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης. Αν είσαι πάντα αυτός που δίνει και ποτέ δεν λαμβάνει, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Θέλει δύναμη να πεις «όχι». Να βάλεις όρια. Και, πίστεψέ με, όταν το κάνεις, δεν σημαίνει ότι είσαι εγωιστής. Σημαίνει ότι σέβεσαι τον εαυτό σου. Κι όταν σέβεσαι τον εαυτό σου, τότε μαγικά αρχίζουν να σε σέβονται και οι άλλοι.
Tip of the Day: Μη φοβάσαι να πεις «όχι» και να θέσεις όρια. Δεν χάνεις τους σωστούς ανθρώπους όταν διεκδικείς τον χώρο σου, χάνεις μόνο αυτούς που δεν έπρεπε να είναι εκεί από την αρχή.
Και να θυμάσαι: αν είσαι ο τύπος του ανθρώπου που θα διέσχιζε τον ωκεανό για κάποιον που δεν θα διέσχιζε καν το δρόμο για σένα, τώρα είναι η ώρα σου να αλλάξεις και να βάλεις τα θέλω σου σε προτεραιότητα. Μάθε να λες όχι, γιατί αν εσύ δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου, τότε γιατί να το κάνει κάποιος άλλος; Εξάλλου ο μόνος ωκεανός που αξίζει τελικά να διασχίσεις είναι ο δικός σου! Άντε και καλό μας σαββατοκύριακο!
