Καλημέρα SayYesser!!!
Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσα πράγματα κουβάλησες στη ζωή σου που δεν ήταν δικά σου; Βάρη που δεν έπρεπε καν να σηκώσεις; Φορτία που σου φόρτωσαν οι άλλοι, λες και ήσουν γαϊδουράκι που απλώς πρέπει να αντέχει;
Και ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο; Ότι επειδή τότε τα άντεξες, πίστεψες ότι αυτό σημαίνει πως έπρεπε και να τα κουβαλήσεις.
Ε, όχι.
Το γεγονός ότι κάποτε άντεξες μια τοξική σχέση, μια δουλειά που σε έλιωνε, ανθρώπους που σου έπαιρναν χωρίς να σου δίνουν τίποτα πίσω, δε σημαίνει πως ήταν και δική σου δουλειά να το κάνεις. Δε γεννήθηκες για να είσαι αποθηκευτικός χώρος προβλημάτων, ανασφαλειών και ευθυνών που δε σου αναλογούν.
Αλλά το έκανες. Ίσως γιατί έτσι έμαθες. Ίσως γιατί φοβήθηκες να πεις «όχι». Ίσως γιατί νόμιζες ότι αυτό είναι το σωστό.
Και κάπου εκεί, μέσα σε όλο αυτό το κουβάλημα, ξέχασες κάτι πολύ βασικό: δεν ήρθες εδώ για να είσαι ήρωας στη ζωή των άλλων εις βάρος της δικής σου.
Δε λέω, υπάρχει μια ικανοποίηση στο να είσαι ο δυνατός. Να είσαι αυτός που «δε μασάει», που οι άλλοι ακουμπούν πάνω του. Αλλά υπάρχει και ένα όριο. Και αν το ξεπεράσεις, τότε το φορτίο δεν είναι πια απόδειξη δύναμης. Είναι απόδειξη ότι ξεπέρασες τα όριά σου.
Οπότε, μήπως ήρθε η ώρα να αφήσεις κάτω μερικά πράγματα; Να πεις «δεν είναι δικό μου αυτό» και να το αποχωριστείς;
Γιατί, ξέρεις τι θα συμβεί αν το κάνεις; Τίποτα τρομερό. Ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρίζει, οι άνθρωποι θα βρουν άλλους να τους κουβαλήσουν (ή, ακόμα καλύτερα, θα μάθουν να κουβαλούν οι ίδιοι τον εαυτό τους), και εσύ θα καταλάβεις πόσο πιο ανάλαφρα μπορεί να είναι τα βήματά σου.
Tip of the Day: Δεν είναι όλα δική σου ευθύνη. Σταμάτα να κουβαλάς πράγματα που δε σου ανήκουν. Απλά μερικά βάρη δεν είναι δικά σου, αγνόησε τα ή άφησε τα εκεί που ανήκουν!
