Καλημέρα SayYesser και καλό μήνα!!!
Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να σταθώ απέναντι στον νεότερο εαυτό μου, δεν θα του φώναζα. Δεν θα τον μάλωνα για τις λάθος επιλογές, ούτε θα του κούναγα το δάχτυλο γι’ αυτά που δεν τόλμησε. Όχι. Θα καθόμουν δίπλα του, ήσυχα, με έναν καφέ στο χέρι, και θα του έλεγα:
“Μην προσπαθείς να προλάβεις τη ζωή. Δεν είναι διαγωνισμός, είναι διαδρομή. Και έχει ανηφόρες. Και στάσεις. Και θέα.”
Θα του έλεγα να μην χάνει τον ύπνο του για ανθρώπους που δεν του κρατούν το χέρι όταν το έχει ανάγκη. Να μη σκορπάει τον χρόνο του για να αποδείξει ότι αξίζει. Αξίζει. Και δεν χρειάζεται καμία απόδειξη γι’ αυτό.
Θα του ψιθύριζα να μην τρέμει τα λάθη, γιατί εκεί κρύβεται η αλήθεια. Κάθε πτώση είναι μάθημα, κάθε ήττα κομμάτι του παζλ που λέγεται “εγώ”. Να μη φοβάται την αβεβαιότητα. Να την κοιτάζει στα μάτια και να λέει “πάμε, θα σε μάθω κι εσένα”.
Θα του έλεγα να κρατήσει τους ανθρώπους που τον κάνουν να γελάει — αυτούς που ησυχάζουν την ψυχή του χωρίς να προσπαθούν.
Και στο τέλος, θα τον κοίταζα στα μάτια και θα του έλεγα:
“Όλα όσα νομίζεις πως σε καθυστερούν, σε διαμορφώνουν. Ό,τι δεν καταλαβαίνεις τώρα, μια μέρα θα το ευγνωμονείς.”
Κι ύστερα θα χαμογελούσα. Γιατί, όπως και να ’χει, τα καλύτερα δεν τα ξέρει κανείς εκ των προτέρων. Ζούνε μόνο προς τα εμπρός.
Tip of the Day: Μην αναρωτιέσαι “αν είχα κάνει αλλιώς”. Αναρωτήσου: “Τώρα τι μπορώ να κάνω καλύτερα για μένα;” Εκεί αλλάζει η ιστορία σου.
“Δεν είμαι αυτό που μου συνέβη. Είμαι αυτό που επιλέγω να γίνω.”
– Carl Jung
