Καλημέρα SayYesser!!!
Η αλήθεια να λέγεται. Όσο κι αν πονάει. Όσο κι αν τη φοβάσαι. Όσο κι αν θες να την κάνεις κομματάκια και να την καταπιείς σε δόσεις. Δεν αλλάζει. Δεν μαζεύεται. Δεν ντύνεται ωραία με φιόγκους. Είναι εκεί, με τα ρούχα της δουλειάς, ιδρωμένη, κουρασμένη και απόλυτα ειλικρινής.
Και κάπου εδώ είναι που αρχίζει το ζόρι. Γιατί δεν είμαστε πάντα έτοιμοι να την ακούσουμε. Άλλες φορές την αρνούμαστε, άλλες τη διαστρεβλώνουμε. Τη στολίζουμε με δικαιολογίες, με «δεν ήξερα», με «δεν φταίω μόνο εγώ». Ή απλώς τη βάζουμε κάτω από το χαλί, μαζί με τις αμφιβολίες, τις ενοχές και τις τύψεις μας.
Αλλά η αλήθεια δεν είναι εκεί για να μας τιμωρήσει. Είναι εκεί για να μας δείξει. Να μας ξυπνήσει. Να μας ταρακουνήσει. Όταν κάποιος σου λέει την αλήθεια – ακόμα κι αν δεν είναι ευχάριστη – μην τον σιχαθείς. Ευχαρίστησέ τον. Γιατί σου δίνει την ευκαιρία να δεις καθαρά.
Και ναι, καμιά φορά θα τη νιώσεις σαν μαχαιριά. Αλλά είναι αυτή η μαχαιριά που σε ξυπνάει. Σε βγάζει από το παραμύθι. Σε αναγκάζει να κάνεις reset. Να ξαναδείς ποιος είσαι. Πού πας. Και κυρίως, γιατί πας εκεί.
Η αλήθεια να λέγεται. Όχι για να σε πληγώσει. Αλλά για να σε γιατρέψει.
Tip of the Day: Όταν νιώσεις έτοιμος να πεις «δεν θέλω να ακούσω άλλο», ίσως είναι ακριβώς η στιγμή που πρέπει να ακούσεις. Και όπως έλεγε ο Elvis, η αλήθεια είναι σαν τον ήλιο. Μπορείς να την αγνοήσεις για λίγο, αλλά δεν μπορείς να την αποφύγεις για πάντα.
