Μην πας διακοπές για να ξεκουραστείς – πήγαινε για να ξυπνήσεις

Το Πάσχα μάς βρίσκει κάθε χρόνο να ανασαίνουμε λίγο πιο βαριά. Κουβαλώντας μήνες πίεσης, βιασύνης, αγχωμένων scroll και κουρασμένων “όλα καλά”. Κι αν κάτι προσδοκούμε βαθιά μέσα μας, είναι λίγες μέρες ανάπαυλας. Να φάμε, να κοιμηθούμε, να “αδειάσουμε”. Κι όμως – και φέτος – εσύ δεν χρειάζεσαι μόνο ξεκούραση. Χρειάζεσαι ένα ξύπνημα. Ένα restart που δεν κάνει snooze.

Μην πας διακοπές για να ξεκουραστείς. Πήγαινε για να θυμηθείς.

Να θυμηθείς ποιος ήσουν όταν δεν κοιτούσες συνέχεια το ρολόι. Όταν ξυπνούσες χωρίς checklists. Όταν έπινες καφέ επειδή ήθελες, όχι επειδή έπρεπε. Πήγαινε διακοπές για να δεις ξανά τον ήλιο να δύει – χωρίς να τρέχεις να προλάβεις το επόμενο ραντεβού.

Το Πάσχα είναι μια ευκαιρία επιστροφής.

Όχι μόνο στις ρίζες μας, στις παραδόσεις, στο χωριό (αν έχεις). Αλλά και στον εαυτό σου. Εκείνον που έχει ξεχάσει τι σημαίνει να περπατάς χωρίς ακουστικά στα αυτιά. Να μιλάς χωρίς βιασύνη. Να λες “ευχαριστώ” και να το εννοείς. Να βλέπεις τον ουρανό και να μην τον φωτογραφίζεις – απλώς να τον βλέπεις.

Μην πας διακοπές για να κάτσεις. Πήγαινε για να σηκωθείς.

Να σηκωθείς από τη ρουτίνα, από τη μηχανικότητα. Να ανέβεις ένα βουνό, να πας με τα πόδια στην εκκλησία του χωριού, να περπατήσεις ξυπόλητος στο χώμα. Να ανασαίνεις λες και μόλις βγήκες απ’ το κουκούλι της καθημερινότητας και νιώθεις για πρώτη φορά τι σημαίνει ανάσα.

Το Πάσχα – με τα σύμβολά του, τα χρώματά του, τα αρώματά του – δεν είναι απλώς μια γιορτή. Είναι ευκαιρία μεταμόρφωσης.

Αν το σκεφτείς, όλη η Μεγάλη Εβδομάδα είναι μια υπενθύμιση ότι η ανάσταση έρχεται μόνο όταν έχεις περάσει από τον δικό σου “σταυρό”. Όχι απαραίτητα θεολογικά. Υπαρξιακά. Περνάς σκοτάδι, μπερδέματα, απώλειες, σιωπές – και μετά κάτι σε ξυπνά. Ένα βλέμμα. Μια αγκαλιά. Ένα ηλιοβασίλεμα. Ένα “σε αγαπάω” που δεν το περίμενες.

Μην πας διακοπές για να ξεχαστείς. Πήγαινε για να θυμηθείς τι αξίζει.

Την ώρα που θα κάθεσαι στο πασχαλινό τραπέζι – είτε είναι γεμάτο, είτε απλό – κοίτα γύρω σου. Ποιοι είναι εκεί; Τι έχεις που είχες ξεχάσει να εκτιμάς; Ποιος σου γεμίζει το ποτήρι χωρίς να στο λέει; Ποιος σε κοιτάει με αγάπη και κρέμεται από τα χείλη σου για μία κουβέντα, για ένα χαμόγελο;

Μην πας διακοπές για να αράξεις. Πήγαινε για να κάνεις χώρο.

Χώρο μέσα σου για νέα πράγματα. Νέες αποφάσεις. Νέα “δεν πειράζει”. Χώρο για να χωρέσει η ζωή, όχι μόνο η επιβίωση. Να γεμίσεις το σώμα σου φως και να πεις στον εαυτό σου: “Εδώ είμαι. Και φέτος. Και υπάρχω. Και αξίζω λίγη ευγνωμοσύνη, έστω κι αν δεν τα έχω όλα λυμένα”.

Το Πάσχα δεν είναι μόνο αυγά και κατσίκια. Είναι ένα ήσυχο κουδούνισμα που σου λέει: “Ξύπνα. Μπορείς να ξεκινήσεις ξανά”.

Και ξέρεις τι; Δεν χρειάζεται να πας μακριά. Αρκεί να φύγεις λίγο από τον εαυτό που έχει ξεχάσει να ζει. Και να πας… εκεί που ανασαίνεις ελεύθερα. Εκεί που είσαι λίγο πιο εσύ.

Καλό Πάσχα. Με ξεκούραση, ναι. Αλλά κυρίως με ξύπνημα. Εξάλλου, Ανάσταση δεν είναι να σηκωθείς. Είναι να θυμηθείς γιατί άξιζε να πέσεις.