Καλημέρα SayYesser!!!
Μην περιμένεις να βρίσκεις εσένα στους άλλους ανθρώπους. Μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Μην τους κοιτάς και ελπίζεις να δεις τη δική σου αντανάκλαση. Γιατί αυτό που θα δεις δεν θα είναι ποτέ αρκετό.
Δεν θα αντιδράσουν όπως θα αντιδρούσες εσύ. Δεν θα σε αγαπήσουν όπως αγαπάς εσύ. Δεν θα θυμηθούν τα γενέθλιά σου όπως εσύ θυμάσαι τα δικά τους. Δεν θα στείλουν μήνυμα αν δουν πως είσαι λίγο σιωπηλός. Δεν θα κάτσουν δίπλα σου αν δεν τους το ζητήσεις. Και όχι, δεν είναι επειδή δεν σε νοιάζονται – είναι επειδή δεν είσαι εσύ.
Είναι εύκολο να πονέσεις όταν δίνεις από το δικό σου και περιμένεις το ίδιο πίσω. Είναι εύκολο να νιώσεις πως κάτι δεν πάει καλά. Ότι φταις. Ότι είσαι λάθος που νιώθεις τόσο, που δίνεις τόσο, που θυμάσαι τόσο. Αλλά ξέρεις τι; Δεν είσαι εσύ το πρόβλημα. Είναι η προσδοκία σου. Η ελπίδα σου ότι οι άλλοι θα έχουν την ίδια πυξίδα.
Μην περιμένεις να βρίσκεις εσένα στους άλλους ανθρώπους. Γιατί εσύ είσαι μοναδικός. Κι αυτοί είναι μοναδικοί. Κι ίσως το νόημα είναι να μάθουμε να αγαπάμε όχι γιατί μας επιστρέφουν την αγάπη όπως τη δίνουμε, αλλά γιατί είναι αυτή που έχουμε να δώσουμε. Και αρκεί.
Μάθε να δίνεις χωρίς να μετράς. Να περιμένεις χωρίς να απαιτείς. Να αναγνωρίζεις την αξία σου, ακόμη κι όταν κανείς δεν στη δείχνει με τον τρόπο που θα ήθελες. Γιατί μερικές φορές, ο πιο δύσκολος καθρέφτης είναι αυτός που δεν σε καθρεφτίζει. Και πάλι, έχεις δικαίωμα να υπάρχεις.
Μην γίνεις πιο σκληρός για να ταιριάξεις. Γίνε πιο ανοιχτός για να αντέξεις.
Και κάθε φορά που θα απογοητεύεσαι, μην σκέφτεσαι «δεν αξίζω». Σκέψου «αξίζω να με δει κάποιος όπως είμαι».
Tip of the Day: Μη συγκρίνεις το δικό σου “πώς αγαπάς” με των άλλων. Είναι άλλος χάρτης, άλλη γλώσσα, άλλη διαδρομή. Άντε και καλό μας σαββατοκύριακο!
