Καλημέρα SayYesser!!!
Όχι αυτούς που σου λένε “αν χρειαστείς κάτι, πες μου” και μετά χάνονται σαν updates χωρίς WiFi. Μιλάω για τους άλλους. Τους λίγους και χρυσούς. Αυτούς που ξέρουν να σε ακούνε χωρίς να σου κάνουν ανάκριση. Που βλέπουν ότι δεν είσαι καλά, χωρίς να χρειαστεί να βάλεις status “σβήνω, χάνομαι, εξαφανίζομαι”.
Είναι οι άνθρωποι που μπαίνουν στη ζωή σου και κουμπώνουν, όπως εκείνο το τζιν που έχει λιώσει αλλά αρνείσαι να πετάξεις γιατί είναι άνετος. Σε δέχονται όπως είσαι: κουρασμένος, γκρινιάρης, κακόκεφος. Και ξέρεις τι; Δεν τους νοιάζει. Σε αγαπούν ακόμα κι έτσι.
Λάμπεις αλλιώς όταν δεν σε ζυγίζουν με το τι φοράς, τι δουλειά κάνεις ή πόσο productive ήσουν σήμερα. Λάμπεις όταν νιώθεις ασφάλεια, όχι άγχος. Όταν μπορείς να πας να τους δεις και να μην χρειαστεί να βάλεις τα καλά σου. Να πας όπως είσαι.
Είναι εκείνοι που δεν σου κρατάνε κακία επειδή εξαφανίστηκες για λίγο. Που καταλαβαίνουν ότι το “δεν είχα κουράγιο” δεν είναι δικαιολογία, αλλά κραυγή αλήθειας. Που δεν θα σε κουράσουν για να τους εξηγήσεις. Θα σου πουν απλώς: “Είσαι καλά τώρα; Αυτό έχει σημασία.”
Και μέσα σ’ αυτό το χάος, είναι ευλογία να έχεις δύο, τρεις τέτοιους ανθρώπους που σου θυμίζουν ότι δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος για να είσαι αγαπητός. Ότι αρκεί να είσαι εσύ. Ολόκληρος. Με τα όλα σου. Και ναι, τότε αρχίζεις να λάμπεις. Αλλά όχι με λάμψη Instagram. Με λάμψη καρδιάς. Από μέσα.
Λάμπεις αλλιώς όταν έχεις δίπλα σου ανθρώπους που δεν σε καταναλώνουν – σε φωτίζουν.
Και να σου πω και κάτι; Αν έχεις τέτοιους ανθρώπους στη ζωή σου, κράτα τους σφιχτά. Όχι από ανάγκη. Από ευγνωμοσύνη.
Tip of the Day: Στείλε μήνυμα σήμερα σε εκείνον τον άνθρωπο που σε κάνει να νιώθεις καλά. Μην περιμένεις να περάσει καμιά κρίση για να το πεις. Πες το τώρα.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι για όλους. Αλλά κάποιοι είναι για σένα. Και σ’ το δείχνουν χωρίς να το φωνάζουν.
