Η νέα ποιητική συλλογή του Βασίλη Σοφιανόπουλου, Από τη Χώρα του Φωτός και των Ονείρων, δεν είναι απλώς ένα βιβλίο ποίησης· είναι ένα υπαρξιακό ταξίδι στα τοπία της μνήμης, της γλώσσας και του συναισθήματος. Με βαθιά λυρική φωνή και φιλοσοφική ματιά, ο συγγραφέας ξετυλίγει μια ποιητική εμπειρία που μιλά όχι μόνο στον νου, αλλά και στην καρδιά.
Η γραφή του ρέει σαν ποτάμι – πότε ήρεμο, πότε ορμητικό – περνώντας μέσα από εικόνες έντονα απτικές, σχεδόν ζωντανές: φύλλα που διψούν, άνεμοι που ψιθυρίζουν νότες, λέξεις που φλέγονται από νόημα. Η φύση προσωποποιείται, η γλώσσα γίνεται ζωντανό πλάσμα, ιερό και παρόν σε κάθε στίχο, όχι ως εργαλείο, αλλά ως φορέας της ίδιας της μνήμης.
Η ποιητική αυτή σύνθεση λειτουργεί κυκλικά, με μοτίβα που επανέρχονται τελετουργικά – άχτιδα, μνήμη, χαρά, άνεμος – δημιουργώντας μια αίσθηση στοχαστικής συμμετοχής. Ο αναγνώστης καλείται να αφήσει πίσω τον θόρυβο του έξω κόσμου και να βυθιστεί σε ένα ήσυχο, φωτεινό σύμπαν όπου η ποίηση χτίζει γέφυρες ανάμεσα στο ορατό και το αόρατο.
Όπως σημειώνει και ο ίδιος ο ποιητής, κάθε ποίημα είναι μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε κάτι νέο για τον εαυτό μας και τον κόσμο. Μια υπενθύμιση ότι, μέσα στην εποχή της ταχύτητας και της πληροφορίας, υπάρχει ακόμη χώρος για στοχασμό, αίσθημα και εσωτερικό φως.
Μια συλλογή που διαβάζεται αργά, με ευλάβεια. Ή μάλλον: που τη νιώθεις να σε διαβάζει.
