Καλημέρα SayYesser!!!
Έχεις ακούσει αυτή τη φράση; «Η αγένεια είναι δωρεάν, γι’ αυτό και τη μοιράζουν πολλοί». Αν τη διαβάζεις πρώτη φορά, μην ανησυχείς – μέχρι να τελειώσεις αυτό το κείμενο, θα σου φαίνεται σαν παλιό ρητό της γιαγιάς σου. Γιατί κάπως έτσι είναι. Η αγένεια είναι το καταφύγιο του κομπλεξικού. Εκεί τρυπώνει όταν δεν αντέχει τη σκιά σου. Εκεί κουρνιάζει όταν τον ενοχλεί το φως σου. Και εκεί θα μείνει — αν του το επιτρέψεις.
Ξέρεις ποιοι είναι αυτοί οι τύποι. Εκείνοι που πετούν μια «εξυπνάδα» με βλέμμα καρφί, αλλά χαμόγελο ειρωνικό. Που σου πετάνε ένα «έλα μην το πάρεις πάνω σου» την ώρα που μόλις πήρες μια αναγνώριση. Που «αστειεύονται» με το σώμα σου, τη φωνή σου, τις λέξεις σου, λες και το χιούμορ είναι άλλοθι για να σε μειώσουν. Δεν έχουν επιχειρήματα, έχουν ειρωνεία. Δεν έχουν αυτοπεποίθηση, έχουν σαρκασμό. Δεν έχουν χαρά, έχουν κακία καμουφλαρισμένη με δηθενιά.
Αλλά ξέρεις κάτι; Αγενής δεν γεννιέσαι. Αγενής γίνεσαι. Και τις περισσότερες φορές, γίνεσαι γιατί πονάς κάπου. Δεν έχεις συμφιλιωθεί με σένα, δεν έχεις βρει το χώρο σου, δεν σου έμαθαν να εκφράζεσαι αλλιώς. Ο κομπλεξικός δεν είναι δυνατός. Είναι φοβισμένος. Και η αγένεια είναι η πανοπλία του.
Αν τον κοιτάξεις καλά, θα δεις ότι πίσω από το θράσος του υπάρχει ανασφάλεια. Και πίσω από την προσβολή, ζήλια. Γιατί ο αγενής δεν ενοχλείται από αυτό που είσαι. Ενοχλείται από το ότι τολμάς να είσαι.
Οπότε την επόμενη φορά που θα σου πετάξουν κακία ντυμένη σαν “αστειάκι”; Χαμογέλα. Όχι από ευγένεια — από επίγνωση. Γιατί εσύ δεν χρειάζεται να υψώσεις τη φωνή σου για να ακουστείς. Σου αρκεί να υψώνεις τον εαυτό σου λίγο πιο ψηλά από τη μικροπρέπεια.
Tip of the Day: Όταν κάποιος σου φέρεται με αγένεια, μην τον δεις σαν απειλή. Δες τον σαν καθρέφτη που σου δείχνει πού δεν θέλεις ποτέ να φτάσεις. Και να θυμάσαι πως η αγένεια είναι η αδέξια προσπάθεια των μικρών ανθρώπων να φανούν σπουδαίοι.
